arsenal'ın 83 dakika boyunca tek ingilizle (bkz: theo walcott) ve geri kalan dakikalarda ise sahada ingiliz futbolcusu olmadan oynadığı, buna karşılık fenerbahçe'nin bu takıma karşı gayet mütevazi sayılabilecek kadrosuyla (bkz: claudio maldonado), (bkz: selçuk şahin) mücadele verdiği müsabaka. *
fenerbahçe taraftarının hala akıllanmadığını gösteren, arsenal'in gerçekten harika bir oyunla rahat kazandığı maç olmuştur. bu maçtan sonra "siz şampiyonlar ligine katılamadınız naaabeeer?!" diye ahkam kesmeyin, valla komik oluyorsunuz.
şampiyonlar ligine katılmadı diye bok attığınız galatasaray 8 sene önce adams'lı, bergkamp'lı, seaman'lı arsenal'i yenip almıştı o uefa kupasını. çok değil, 8 sene. ohooo, kaç yıl geçti! dediğinizi duyar gibiyim. hala unutamadığınız 6-0 da 6 sene önceydi, ohoo kaç yıl geçti diyebilir miyiz şimdi?
fener'e ayar oluyorum arkadaş. eliniz ayağınız dursun, top oynamıyorsanız da efendi gibi durun, kral olacağım diye götünüzü yırtmayın. umulur ki "adam doğru diyo lan" diyecek fenerli taraftarlar da çıkar da ispatlamış olursunuz bana fenerbahçe taraftarlarının da duyarlı olabildiğini. ya da gerek yok, 50 milyon (!) taraftarın hepsi öküz olacak değil ya. siktir edin lan, bana ispatlayınca ne olacak sanki.
öperim.
edit: "galatasaraylı olmadığımı herkes biliyor; ama fener'e de ayar oluyorum arkadaş" ibaresi düzeltildi. küçükken aynı anda birden fazla takımı desteklemenin döneklik olduğuna inandırıldığım için, aynı anda zenit'i, galatasaray'ı, liverpool'u falan sevebileceğimi düşünmemiştim hiç. korkmuştum o yüzden. yoksa galatasaraylıyım.
3 ayrı rekorun birden kırıldığı maç olmuştur. şöyle ki:
* yıllardır şampiyonlar ligi maçlarında 2 golden fazla * gol atamayan arsenal, malesef ki kadiköy'de coşmuştur.
* ac milan ile yaptığı şampiyonlar ligi maçından bu yana kadiköyde 4 ve üstü golle tanışmayan fenerbahçe, dün akşam itibariyle elinde bulundurdupu bu ünvanı yitirmiştir.
* 90 doğumlu olan ramsey veledi şampiyolar ligi müsabakasında ilk kez forma giymiş ve de bu ilki bir golle süslemiştir.
sadece 58 ve 85. dakikalar arası izlediğim maç. bu dakikalar arası fener fena değildi sanki ama guiza çok gol kaçırdı. en janjanlı yerini kaçırmışım ama. ali bilgin de sağ bek oynadı ya* ölsem de gam yemem artık.
yine diğerleri gibi fenerbahçe'nin inanılmaz bir futbolla patlama yapacağı umutlarının yemyeşil olduğu bir maçtı. fenerbahçe taraftarı yine tezahüratı maçın başlama düdüğü ile eş zamanlı başlatmayı başaramamış olmasına rağmen yoğun desteği dosta güven, düşmana korku veriyordu.
derken maç başladı. ilk 10 dakika bu sefer olucak düşünceleriyle gösterilen zorlama bir gayret neticesinde uğur boral önemli bir fırsattan yararlanamıyordu. bir kaç dakika sonrasındaki adebayor'un golünü 20 sn öncesinden sezememek için ilk kez futbol izleniyor olmalıydı. akabinde hemen hemen aynı pozisyonda topu ağlarında gören fenerbahçe defans ikilisi, bizim sırf adam bulamadığımız için halı saha maçında defansa koyduğumuz hüseyin, doğan ikilisinden fazlasını veremiyordu.
dakikalar boyunca, anlam veremediğim aptal bir gülümseme suratımda yayılı bir şekilde maçı izledim. uğur boral'ın topa vurup dümdüz koştuğu birçok pozisyonun bir tanesinde faulü almakla kalmamış, bir de sarı karta maruz bırakmıştı rakip defans oyuncusunu. yetmezmiş gibi aynı duran topta alex öyle bir orta kesti ki guiza vuramamasına rağmen gol oldu. tamam bu gazla biz buradan en az beraberliği koparırız derken, edu'nun kırlarda koşup yuvarlandığı pozisyon sonucu 3. kez topu filelerden çıkardı volkan. olaylar bizi maçı yarım gözle izlemeye mahkum etmişti.
bilgisayar saatinin azizliği sonucu 4 dk geç kaldığım ikinci yarıda şahit olduğum ilk pozisyonda fenerbahçe zorla arsenale gol attırmış, aptal gülümseme yine, yeniden suratımdaki yerini almıştı.
bu andan itibaren arsen wenger torunu yaşındaki oyuncularla değişik taktikler deneme yolunu seçmiş, fenerle adeta taşak geçiyordu. bu sıralarda birbirinin aynı birçok pozisyonu gole çeviremeyen guiza, en sonunda ağları buluyor, farkı ikiye indiriyordu. ve bu golle misyonunu tamamlamış fenerbahçe futbolcuları gönül rahatlığıyla top kayıpları yapıyor, arsenal ise rutine bindiğinden pozisyona bile girme gereği duymuyordu. fenerbahçeli futbolcularla beraber misyonumu tamamladığımı düşünen ben televizyonu dakikalar 91 küsürü gösterirken kapatıyor, gece boyunca tek tesellim olan, 5. golü görememe şerefine nail olmuş oluyordum.
uzun zamandır altı ve sekiz rakamlarına takık olan fenerbahçe taraftarlarının çift haneli sayılara da yakın zamanda takık olacağını gösteren karşılaşma olmuştur.
hicbirsey koymuyorda saat farki yuzunden uykusuz kalip beklemeyede raziyim (hos galatasarayliyim gerci ama maksat turk takimini destekleyelim yurtdisinda ) ama arkadas maci birlikte izledigim su serefsiz ingilizlere madara ettin ya beni yanarim yanarim da ona yanarim..
bir takımın iki ön liberosu selçuk şahin ve claudio maldonado, bunların yedeği de deniz barış olunca neler olabileceğini gördüğümüz karşılaşma. he her şeye rağmen aşk hiç biter mi?
kötü bir oyunun ardından, teknik direktörler hakkında yorum yapmak; alışılagelmiş bir eleştri yöntemi olmakla birlikte, bazen de farz olur.
hatırlarsınız, bir zamanlar ünlü ispanyol teknik adam 'del boske' de aynı ümitlerle beşiktaş'a gelmiş fakat bir türlü, takım ile akord tutturamamıştı. olmayınca, olmuyor! bence, fazla da zorlamamak lazım...
kıssadan hisse;
avrupa şampiyonu olabilmek için yalnızca, ispanyol aragones yetmiyormuş. bir de ispanyol futbol takımı gerekliymiş.
o da nasıl oluyor demeyin. çünki ne zaman bir arsenal atağı olsa, ya lugano ya da edu yerdeydi. herhalde ''ulan bu sefer de maçı dikey oynayacağıma yatay oynayayım'' diyorlardı.
bir de fener de orta saha namına da bişey yoktu. karşında 21 yaş ortalaması olan ve hızla kontratağa çıkan bir takım varsa, yapman gereken orta sahanı kalabalık tutmak ama nerdeee.
sonuç gayt normal. kocelispor bu takıma 2 atabiliyorsa, kayseri bu takıma 4 atabiliyorsa, arsenal 5 atsın çok mu?
