emekli maaşıyla tek tatil yeri halk plajı, en lüks cafe si belediye çay bahçesi, en güzel yemeği patates ve türevleri, romatizma ve türlü hastalıkların ürediği tek mutluluğunun torunları olduğu, hastalıktan olmasa bile maaş kuyruğunda ölme olasılığının yüksek olduğu, tavla ve okeyde antrenörlük seviyesinde olunan zaman dilimine özenen yaşlı gençler.
evet itiraf ediyorum ben böyleyim.
ama gençlikten umudu kestiğim için falan değil zira çok eğleniyorum yaşımla ve yaşımın bana yaşattıklarıyla.
ama ben uzun planlar yapan bir insanım, yani kontrollü yaşarım hayatımı.
şimdiden emekliliğimi düşünmeye başladım. acaba nasıl biri olurum, kaç çocuğum ve buna bağlı olarak kaç torunum olur, emekli maaşım süsüme püsüme yetermi yoksa ek bir işte çalışmam gerekir mi, yoksa hiç gün yüzü görmeden torun sevemeden mezarda mı emekli olacağım gibi düşüncelerim var.insanı yoran ve sıkan bir duygu bu aslında. yani daha 23 yaşındayken 70 yaşını hayal etmek ne kadar mantıklı olabilir ki, ya da insana sıkıntıdan başka ne kazandırır. evet bunları yazmam iyi oldu gerçekler birnevi yüzüme vuruldu rahatladım , hemen bırakıyorum emekliğimi hayal etmeyi.
Öncelikle bu benim.
Lakin bu kadar gençken ileriyi düşünmek hayatı planlamak mı yoksa zihindeki güzel resmin hayali mi tam kestiremiyorum.
Emekli insan mutlu insan gibi gibi.
