2023’ün bir Şubat gecesi hayatım değişti sözlük. Çok güzel bir evim vardı ve sabaha doğru duvarlar üstüme yıkılarak uyandım.
Ben ruhsal ve bedensel olarak güçlü bir insanım ama o an yıkıldım. Çocuklarımın çığlıklarını unutamıyorum.
Ailemi güvenli bir yere bıraktıktan sonra en iyi yaptığım şeye döndüm. Aramak.
Bir köpek gibi enkazları eşeledim. Cılız bir sese ulaşmak için. Tırnaklarım paramparça olana dek. Gücümün son kırıntısıyla yıkık bir kolonu sırtladım. Dizlerimin ve dirseklerimin çatırdadığını hissettim. Siz hiç kendi tendonlarınızın sesini duydunuz mu? Ben duydum.
Kaç ceset çıkardım hatırlamıyorum. Evlatlarına sarılmış kaç baba? Yavrusuna kapanmış kaç anne? Ezilmiş kaç minik beden?
Bir mucize diledim! Nefes alan bir can! Bir insana yeniden hayat kapısını aralamak diledim!
Ben başaramadım, yakınlarını ağlayarak bekleyen sayısız insana bir umut olamadım.
Azalarak tükendim… ama bitmedim… biliyorum ki yıkıldığında değil kalkamadığında yenilmiş sayılırsın…
Seçim yaklaşırken yine bir yerlerden döviz bulup rahatlama sağlayacaklar, seçim sonrası daha zor dönem bizi bekleyecek.
2024 tüm haşmetiyle bizi bekliyor...
maalesef dayımın beyin ölümünün gerçekleştiği bir yıl. güzel bitmiyor maalesef benim için ama yine de bitene kadar güzel şeyler yaşarım inşallah. belki o zaman bir yandan kötü bitse de güzel de biter.
Her yıl bir öncekine göre daha kötü geçiyor. Artık yeni yıl hevesi içimde kalmadı. Şöyle yılın bitmesine bir iki gün kala bir mutlu oluyorum o kadar. Yeni sene yeni bir defterin ilk sayfası istediğin gibi doldur şeklinde tatavalara inancım da yok
