bütün türk halkına inanılmaz birkaç hafta geçirtendir. öyle ki şu anda bile dönüp dönüp videolarını seyretmekten kendimi alamıyorum. özellikle son turnuvalardaki inançsız, azimsiz futbolu gördükçe kendi kendime soruyorum: "ya biz daha birkaç sene önce bunları yapan takım değil miydik? ne oldu da bu hale geldik?" işte bu yüzden 2008 avrupa futbol şampiyonası çok özlenendir, geri gelsin diye dualar edilendir.
evet yenilgi güzel değil yenilgiyi kabullenemiyorum. fakat asıl mücadelesiz yenilgiyi, azimsiz futbolu, inançsız yapılan işleri kabullenemiyorum. galatasaray'ın son maçtaki mücadelesini düşünürken taa buralara kadar gelmişim. (bkz: 9 nisan 2013 galatasaray real madrid maçı) ne var yani yenilsek bile ölesiye mücadele etsek? çok mu şey istiyorum acaba?
2002 dünya kupasıyla birlikte, izlediğim en heyecanlı şampiyonalardandı.
ikisinde de yarı final oynamıştık. ancak 2008'de o son dakika gollerimiz, yoktan var ettiğimiz galibiyetlerimiz, geriden gelerek son dakikada aldığımız maçlar unutulmazdı.
ve tüm dünya da bu son dakika mucizelerini konuşmuştu.
hatta dünya medyası'nda "hakem son düdüğü çalmadan, skor ne olursa olsun, türkiye'ye karşı sevinmemelisiniz" yorumları ve manşetleri atılmıştı. youtube'da bu şampiyonadaki maçlarımız yabancı spikerlerin anlatımıyla mutlaka izlenmelidir.
az önce trt 3 de türkiye nin maçlarının özeti verilen turnuva.
heyecansız, uzaktan baktım da bala göte nerelere gitmişiz. son dakikada attığımız golleri kastetmiyorum. her maç verdiğimiz akıl almaz pozisyonlar bunun sebebi. defans tamamen amatör oyunculardan kurulu gibi. ileriye baksan çok farkı yok.
sunum bakımından da rezalet yaşanmış lan. ömer üründül ün saçmasapan heeey diye bağırmalarını mı dersin, oyuncuyla konuşur gibi garip anlatımlar mı dersin? ya kazım ya falan.
her şeye rağmen iyiydi, hoştu. güzel olarak kalacak hafızalarda.
az önce trt3'te görüntüleri verildi de sahi ne güzel bir turnuvaydı öyle. son saniyelerde çıkılan turların ardından son dakikalarda yenen golle elenmemiz de işin ironisiydi sanırım. öyle veya böyle yıldız o sene türkiye'ydi.
konuştuğumuz çoğu yabancıların deyişiyle türkiye'nin damgasını vurduğu şampiyonadır. imkansızı başarmışızdır. yine kendilerinin deyimi ile türkiye'den başka bunu kimse yapamazdı, ve türkiye'ye karşı oynayan takımlar 90 dakika bitmeden, hakem düdüğü çalmadan sevinmemeliydi, zira herşey olabilirdi.
zira milli takımımız maç bitti denilen 90ncı dakikalardaki imkansız gollerle rakiplerini elemiştir.
(bkz: semih şentürk)
(bkz: fatih terim)
önce grupta 92nci dakikada ev sahibi işviçre'liler.
sonra çek'ler. 75'nci dakikaya kadar 2-0 öndedirler. 90 dakika sonucu türkiye 3-çek cumhuriyeti 2'dir. şaka gibi.
ve sonra hırvatlar. uzatmada gol atarlar,119'da; maçın bitmesine yakın. çok sevinirler maç artık burdan dönmez diye; sonra türkiye maçın son saniyesinde, 121nci dakikada maçı eşitler.
penaltılarla kazanır.
yarı finalde almanya'ya karşı öne geçmişizdir. sonra onlar maçı eşitlerler ve dakika 79'da öne geçerler, ama son dakikalarda yine türkiye ve semih gol atar. 87'de. şaka gibi. maç uzatmalara gider, ama maalesef uzatmalarda gelen gol ile türkiye elenir.
hırvatistan'ı bile yenip almanya'yı yenemediğimiz, ve 3. olduğumuz kupa. şahsımın şöyle iki tezi vardır bununla ilgili.
1) türkiye cidden kupaların elemelerinde, finallerinde olduğundan daha çok zorlanıyor. letonya gibi bir takıma elemelerde elenmelerini unutmadık. herneyse, elemeleri aşarlarsa hep 3. oluyorlar hoca. 2002 dünya kupası, 2003 konfederasyon kupası, 2008 euro filan. elemeleri geçince tamam 3.lük garanti hoca.
2) türkiye'de büyük takım yenememe durumu var. 2002 dünya kupasında karşılaştığımız tek majör takım brezilya idi ki iki maçta da yenildik (yarı finaldeki rüştü'nün yediği gol yenmezdi bu arada). yani kore gidiyor italya'yı yeniyor geliyor, senegal fransızları yeniyor filan, biz gelen tüm majör takımlara yeniliyoruz, fakat orta karar takımları ise affetmiyoruz. euro 2008'de de almanya ile aynısı oldu. zaaf mıdır nedir bu çözemedim.
Türk milli takımımızın unutulmaz maçlar çıkarttığı ve her maçında biz bu kupayı kesin alırız dediğim şampiyonaydı. ta ki almanya nın bizi yendiği maçın bitiş düdüğüne kadar. nasıl olurdu böylesine güzel bir turnuva çıkaran türk milli takımı elenirdi.
futbolun ofansifin yönünün de ortaya çıktığı ve adam gibi futbol izleyebildiğimiz ****, türkiye nin dünya futbolunda karizmasını yeniden kazandığı turnuva olmuştur. milli takımımız sayesinde 'düdük çalmadan maç bitmez' ifadesi de bu turnuvada kendine fazlaca yer bulmuştur.
bir çek cumhuriyeti maçı vardır ki son 15 dakikası inanılmazdır. 2-0 gerideyken bile asla umut kesmediğim maç olması ilgnctir. bir de birileri tarafından hala golcülüğü eleştirilen semih şentürk ün * hırvatistana attığı, yarı finale çıkmamıza vesile olan ve eminim ki 118de gol yedik diye söverek maçı izlemeyi bırakanların görmediği için büyük pişmanlık duyduğu 120+ golü vardır ki o andan daha mutlu olduğum bir anı hatırlamam.
ağızlarda hoş bir tat bırakıp bitmiş turnuva. gerçekten de hele 2004 rezaletinden sonra ben bu turnavadan futbol namına pek bir şey beklemiyordum. ancak ilk gününden son gününe kadar oynanan futbol beni tatmin etti. oynadığı oyunla sınıfta kalan iki takım vardı. yunanistan ve fransa. geri kalanlar ellerinden geldiğince bir şeyler yapmıştır.
turnuvanın geneline baktığımızda futbol oynayan takımlar üst turlara çıkmıştır. daha güzel oynayanlar ilerlemiştir.
turnuvanın en heyecanlı maçları bizim maçlarımız olmuştur şüphesiz. ancak futbol açısından en güzel maç bence 21 haziran 2008 hollanda rusya maçı idi.
turnuvada öne çıkan ve takımını öne çıkaran tek futbolcu andrey arshavin'di. onun da gücü bir yere kadar yetti.
turnuvanın en iyi 11'i kimlerdir derseniz, açıkçası sol beke yuri zhirkov'u ve belki orta sahanın sağına hamit altıntop'u koyar, gerisini ispanya kadrosundan tamamlarım. herhalde kimse de itiraz etmez.
turnuvanın en güzel golü derseniz: hollanda italya maçında sneijder'in attığı gol organizasyon bakımından zirveydi. nihat'ın çek cumhuriyeti'ne attığı 2. gol son vuruş ve değer açısından zirveydi. bunun dışında ibrahimoviç'in yunanistan'a attığı gol de şahaneydi.
turnuvada herkesin takdir ve beğenisini iki takım kazandı. türkiye ve rusya. gönül isterdi ki bu iki takım finali oynasın ama olmadı.
futbol açısından tatmin edici bir organizasyon oldu. o nedenle ben mutlu oldum. hele bizim takımın portekiz rezaletinden sonra toparlanıp her şeyden önce mücadeleyi bırakmadan yarı finale kadar çıkması daha da zevk verdi. haydi bakalım sıra 2010'da...
adına yakışır bir organizasyon, iyi niyetli futbolcular, zevkli müsabakalar, ve milli takımımızın renk kattığıı uzun zaman hatırlanacak , dünya kupasının bile önüne geçen bir turnuva oldu. olimpiyat oyunlarına adapte olmamızı sağladı. spor yapmayan ama iyi takip eden bi ülke olduk yaşasın...
