daha ufak bir çocuk olmama rağmen hayatımın en güzel yılıydı. üzerinden 10 yıl geçtiğini farkedince koydu biraz da. sad smiley. zaten o yıldan sonra türkiye de çok değişti. üzütücü, evet.
hayatımı değiştiren bir yıl. bu yılın on birinci ayında hiç bir sağlık problemi olmayan * babamı aniden kaybettiğim yıl. üniversite sınavına hazırlanıyordum, lise son sınıftaydım. sülalede bu yıla kadar hiç bir kayıp yaşamamıştık. fakat babaannem kansere yakalanmıştı ve herkes tetikte bekliyordu, hazırlıklıydık her şeye. ama ölüm bizi çok farklı bir yerden vurdu. kimse inanamamıştı. babam ilçede çok sevilen bir esnaftı ve kimse inanmıyordu kaybına. belediyeden anons edildiğinde soy isim duyulunca herkes vefat edenin babaannem olduğunu zannetmişti. ölümün iyisi kötüsü olmaz ama babam hiç yatmadan çekmeden aniden kalp kriziyle aramızdan ayrıldı. bir yandan böyle temiz bir ölüm olduğu için şükrediyordum. fakat ona en ihtiyacım olduğu zamanlarda ve genç yaşta * kaybedince ölümün temizini düşünecek halde değildim. 2007 senesinde üniversiteye yerleşemedim fakat gayret gösterip ertesi sene kazandım. neyse sözlük sabah sabah kendi hayat hikayemle doldurmayayım daha fazla bu başlığı. ama insan hüzünleniyor işte, elde değil.
