bekleyenleri için umut vermemesi gereken hadise. 99 öss sorularının çalınması ve akşam sınavın iptal edildiği haberi sonucu ortaya çıkan süreci dinledikten sonra, sınavın 2 hafta geriye alınması isteği bile canlanabilir. şöyle ki: son akşam king de rıfkıyı yememenin sevinciyle eve gidersiniz ve akşam akşam hüzünlü haberi alırsınız. asıl vahim durum ertesi gün başlayacaktır. sabah 9 da gözlerinizi açtığınız an sınava geç kaldım zannedip, pijamayla merdivenlere fırlarsınız. bu arada pijamanın ceplerine bakıp, form ve kağıtları unuttuğunuz aklınıza gelir. eve çıkar kalem ve formu alırsınız. kapının önünde taksi arayan gözleriniz, önce pijamanızın sonra da çıplak ayakkabılarınızın farkına varır. evet, gözlerinizden ilerleyen sinyaller beyne ulaşır ve sınavın ertelendiği gerçeğini hatırlatır size. fakat bu aşamada beyninizin, sokağın ortasında o halde durmanız için yapabileceği pek bir şey yoktur. en azından, etrafa bakıp sizin gibi sokaklara salınmış birilerini ararsınız. boşadır. kapıcı amcanın "ne yapıyon sen bu halde yiğidim" serzenişinden başka ses yoktur sokaklarda. tam o anda nerden estiği meçhul biçimde, yerden bir taş alıp evinizin camına atarsınız. tabiki isabet etmez, o taş gider bir alt katın penceresini bulur. yavaş yavaş olanları idrak etmeye başlayan beyniniz, sizi nasıl sokaklara döken sinyali verdiyse, bu sefer "çabuk eve koş" sinyalini basar ayaklarınıza. o an için dinleyecek en mantıklı şey beyniniz olduğundan dediğini yaparsınız ve çıplak ayaklarınızla kaldırım üzerinde koşmaya başlarsınız. o sırada silgi almadığınızı farkedersiniz. saçma bir şekilde nasıl olsa eve koştuğunuzu, silgiyi alıp geri çıkacağınızı düşünürsünüz. tam apartman kapısını açmak üzereyken içler ürpertici ses yine ortaya çıkar: " ben de silgi var yiğidim".
daha sonra uyanırsınız. hepsi bir rüyadır. işte bu yüzden akla getirilmesi bile çok tehlikeli olabilecek bir ihtimaldir soruların çalınması.
