kanıyla,teriyle,yüreğiyle şampiyon... alnının akıyla bileğinin hakkıyla şampiyon. bu şampiyonluğu galatasaray klübü galatasaray taraftarı değil galatasaray takımı aldı. futbolcuların gerets'in teknik kadronun çabası alınteri aldı. fenerbahçe'de oynayan futbolcularla galatasaraylı futbolcular arasında bariz ortada olan fark takımına yürekten bağlı olmak ve istemek malesef tam ters yönde iki takımın taraftarı ve yöneticisi arasında da kendini gösteriyor. fenerbahçe taraftarı en ufak bir başarıyı bir bayram havasıyla kutlayıp sahada ruh gibi dolaşan futbolcularını motive ederken galatasaray taraftarı para almadan oynayan canını dişine takan kazanmak için canını dişine takan takımını desteklemek bir tarafa demotive ediyor .bu şampiyonlukta ne o futbolculara o takıma yapılan haksızlıklara tepki göstermeyen herşeyiyle mücadele eden bu adamlara paralarını bile ödemeyen yönetimin nede kendi futbolcusunu sahada demotive eden maçlara gelmeyen geldiği maçlarda hiç bi katkısı olmayan yapılan yardım kampanyalarına katılmayan forma almayan taraftarın hiç bir katkısı yoktur. ama bu şampiyonluk her şeye rağmen bir dönüm noktası. galatasarayımızın tekrar kenetlenmesi için bundan daha büyük bir fırsat olamaz. artık herkes bu takımın hakkını vermeli galatasaray'ın çok zor günler geçirdiği bir dönemde ayağa kalkması için gereken bir kıvılcımdı bu futbocular üstlerine düşeni fazlasıyla yapıp koca bir şampiyonluk ateşi yaktılar. şimdi sıra önce yeni bir stad inşa edip (galatasaray'ın tüm haklarını en iyi şekilde koruyarak) yerinde transferlerle o stada yeniden seyirci çekmesi gereken yönetimde sonrada takıma eski günlerdeki gibi her koşulda destek vermesi gereken taraftarımızdadır. galatasaray takımının camiasına bedelsiz hediyesi olan bu şampiyonluk taraftar tarafından en iyi şekilde kutlanmalı yönetim tarafından da camiayı tekrar bir araya getirmek için en iyi şekilde kullanılmalıdır. (bkz: şampiyon)
Bana kapalı üstte, koca tribünü öptüren şampiyonluktur. sabrinin attığı 2.golden sonra soluk alıp, denizlinin golüyle ağlamaya başladığım, febe maçının son 10 dakikasının ömrümden 3 yıl götürdüğü ama allah'ım, yumurtaya can veren rabbim, şu azizi bildiğin gibi yaptın yaaaa, sana şükür allahım dedirten şampiyonluktur. neymiş aziz efendiiii, senden büyük Allah varmış. maça gitcem diye anneme bile gitmemiş, telefonla anneler gününü kutlayıp, sana kupayla döncem annemmmm demiştim. gece yarısı yanına uğrayıp, şampiyon anneciğim ne istersen iste bendennnn diye şarkılar söylerken eeee artık bi burma bilezik alırsın bana demesiyle, olduğumuz yer bir bardı, neeeee düdüklü tencere mi diyerek sıyırmaya çalıştığım 14 mayıs 2006 gecesi, 30 kusür senelik hayatımın en güzel gecesidir. bir de kendimi, gecenin 3ünde tvde uçaktan inen azize'ye doğru parmak hareketi yaparken yakalamışlığım vardır ki, helal demişimdir kendime. bir de unutmadan eklememeliyim ki, en son ağladığım şampiyonluk 13 senenin üstüne şampiyon olduğumuz ve benim hiç şampiyon olmadan galatasaraylı olduğum zamandır. kapalıdan bi arkadaşın da bana sarılıp, sezonun başından beri buradasın, bu şampiyonluk senin ablaaaaa demesidir ki, beni daha da ağlatmıştır. *
fenerbahçe taraftarlarının bize şükrü saraçoğlu'nda salladıkları 50 ytl tutarında ki banknotların, kendilerine mendil olduğu bir sezon sonu gerçeğidir.efsane sezon'da kullanılan çim ve kale ağlarından bir parça aldığım ve bunları ömür boyu saklama nedenim olacak sezondur ayrıca.
gozyaslarının sel oldugu durumdur. cok aglatmıstır taraftarını cok.bu kadar kıtlık zorluk icinde boyle anlamlı bir sonuc tum kalpten gs lileri aglatır.
