Nee kostarikaaa ne deee çin ne de sambacı brezilyaa duysun sesimizi şimdi dünyaaa kulak versin yıldızla ayaaa layla laylay laylay
Arar buluruz izini bilirsin zır deliyiz biz hem yazında hem kışında nerde olsan sesinleyiz biz oluruz yolunda hadi bastır gönüller coşsun bu kupalar sana helal al gel de buralar bayram olsun
Gibi şarkıları da unutmamaktır.
Ayrıca aklıma gelen bir diğer şey de
tenefüslerde gidip kantinde maçları izlemektir.
Bir de ronaldo'nun o değişik saç traşıdır. Christiano Ronaldo değil tabi ki liseliler bilmez. Fenomen Ronaldo.
finale kadar gol yememiş olan oliver kahn'ın, finalde ronaldo'dan * 2 gol yiyerek, kupayı brezilya'ya kaptıran almanya'nın hüsranını hatırlamak, ama daha önemlisi türkiyenin üçüncü olduğu kadroda bulunan oyuncuların hala yerinin dolmadığını görmemizle sonuçlanan ve rahmetli dedemin brezilya maçında, hasan şaş için, "şu kel bir gol atsa belleri kırılacak" sözünü hatırlatıp hüzünlendiren, hakan şükürün henüz 9. saniyede, ,ilhan mansız'ın pasında bulduğu gole bir daha sevinmektir 2002 dünya kupası. unutulmaz.
Avrupa Şampiyonası'nı izleyip izleyip hayıflanmaktır.Neden böyle milli organizelerde biz yokuz arkadaş! Ne kadar boş beleş takım varsa doluşmuş biz yokuz! (bkz: neyse sakinim)
türkiye-kosta rika maçına yetişebilmek için lys'den çıkılabilen en erken sürede çıkan, cepteki son parasıyla iett bileti alıp sıradaki otobüsün arızalandığını,bir sonraki otobüsün 40 dakika sonra olduğunu öğrenip sağda solda bedavadan kahvehanede, kafede vs. maçı izleme imkanı varken inanılmaz derecede çişi gelip sağda soldaki tuvaletler de paralı olduğundan bakırköy'den bağcılar'a koşarak giden biri unutmaz herhalde aminüm.
ömür siken o hat için: (bkz: 98y)
üzerinden yıllar geçmesine rağmen uefa kupası kazandık diye övünen insanların olduğu ülkede normal davranış özlemek. adamlar her üçüncü oldukları turnuvadan sonra * kutlama istemiyoruz biz şampiyon olmak istiyorduk açıklaması yapıyor. liglerinde; dürüst namuslu heyecanlı maçlar oluyor. yıldız oyuncuları var. züğürt tesellisi; biz de 2002 dünya kupası üçüncü olduk, galatasaray uefa, hırvatistan semih oo diyoruz. yazık.
88 doğumlu yazarların lgs'ye girdiği sene. kimi erken çıkmıştı sınavdan. kimi de sınav biter bitmez sokakta gördüğü ilk televizyona yapışmıştı. ondan önceki maçlar okulda labaratuardaki televizyondan izlendi. yarı finale çıktığımız maçta herkes sokaklardaydı. arabalar, kamyonlar konvoy halinde. çocuktuk. güzeldi. gurur vericiydi.
