ekşimsi, buruk ve acımtırak bir kekre gibi 2005 belki biraz zorlasak 2007. sonrası kendi adıma çok tırt. ne pür neşe kaldı, ne o kahkahalar, ne mutluluk, ne bir huzur. sadece son 5 yılda antidepresan kullanımı 5 milyondan, 12 milyona çıkmış. e demek dediğimde biraz haklılık payı var.
kendi alanımdan, yani müziğin sosyolojisi üzerine bir çıkarımda bulunursam.
yeşilçam orneğini ele alalım. herkes bir şarkı yazsın desem; olmaz böyle şey, sev kardeşim, hayat bayram olsa, bim bam bom gibi şarkıları yazdığınızı varsayıyorum. 80 darbesi sonrası arabesk yogunlugu, 90 lardaki pop kirliliği ve 2000 lerin sözüm ona elektronik bestelerini ele aldıgımızda elle tutulur olarak 60 lar ve 70 ler kalıyor. ülke devrimleri sonrası artık mutlu bir ülke halini alacakken 70 den sonra başlayan siyasal oyunlar, 80 darbes ve siyasal islam pisliği bu ülkenin canını bezdirdi. ayrıca teknolojinin kontrolsüz büyümesi de cabası. şu an günü kurtarma derdinde olan bizlerin, bir zaman sonra bu ülkede kurtaracak bir günü dahi kalmayacak. saygılarımla.
