90'lar türkçe pop'a göre çok daha sessiz, sıradan ve sakil geçen yılların müziğidir.
o dalga konusu olmaktan kurtulamayan 90'lı yılları şimdi mum gibi arıyoruz.
genel bir duruma bakalım:
her şey rağmen akla ilk gelen tarkan oluyor. kuzu kuzu ile başlayan karma albümü tam bir fırtınaydı. son albümü ile o da beğenilmese de karma son yılların en iyi türçe pop müzik albümüydü.
ikinci aklıma gelen romeo ile hande yener. ne kadar en de çok ayılıp bayılmasam da bu kadına değişik işler yaptı. kabul etmek gerek. emre aydın geliyor aklıma hemen. çok başarılı sözler ile ve gayet düzgün bir duruş ile başarısını daha da devan ettirecek gibi. keza şebnem ferah. konser dvdsi ile bambaşka boyutu geçti. (ben onu da pop müzik kategorisine alıyorum, rock başka bir şey bence)
bir nazan öncel fırlaması gördük. söz ve beste vermede sezen ile yıldız'ı geçtiği dönemler oldu ama en iyileri yine kendi albümlerinden çıktı. sertab erener koca on yılı bir yarışma birincilik şarkısı ve bi-iki single ile geçirdi. aşkın nur yengi, levent yüksel, ışın karaca, izel ilk zamanlarını mumla arattılar. deniz seki bir şeyler yapar gibi oldu ama eksik kaldı. sezen aksu, nilüfer, ajda pekkancandan erçetin, ayten alpman öyle muhteşem albümler yapmasalar da adlarından her zamankinden daha da çok bahsettirdiler. (candan'ı ayrı tutabiliriz burda)
bir ferhat göçer adı çıktı. çok sevildi. en dikkat çekici kişilerden biri oldu.
2000'ler yaz şarkıları denen zırvalığın yılları oldu. demet akalın, bengü, serdar ortaç'ın başını çektiği bu sabun köpüğü çok sevildi.
kenan doğulu on yılı çakkıdı ile geçirmeyi başardı.
pop müzik aslında yerini pop-rock'a bıraktı. ama tabi her elektronik gitar koyamn şarkısına, rock yapıyorum demeye başladı ki bu da pek fena oldu.
