On binlerce kişinin tekel işçisini yalnız bırakmadığı eylemdir.
Yıllardır statik bir uykuya yatmış olan işçi sınıfının silkinişinin portresidir. Bu portrede işçileri yalnız bırakmayan öğrenciler ve sanatçılar vardır. Bu bir dayanışmadır, topluma yönelen bir özelleştirme namlusuna savaş açan bir kesimin öyküsüdür.
Anlamadığım şey de, am/meme/fethullah gülen/hardcore kemalist/..nesil boktan/ tarzı başlıklarla dolu bir sözlüğün bu tarihi olayı tınlamamasıdır.
ankarada'da 30 bin kişinin katıldığı bir yürüyüş gerçekleştirilmiştir. disk, kamu-sen, kesk'in öncülük ettiği eyleme memur-sen katılmayarak insanları bir kez daha şaşırtmamıştır.
yıllar yıllar sonra bu ülkede hala bilinçli insanların var olduğunu gösteren, 30 bin kişiyi duyunca gülümsememe sebep olan olaydır; şukeladır, 30 bin kişi tek-el olup haksızlığı,eşitsizliği protesto eden tekel işçilerine destek olmuştur. Devamının gelmesi dilenir; yalnız bu büyük olayın sözlükte gördüğü muamele beni de sükut-u hayale uğratmıştır. Her türlü abazan, saçma, gereksiz başlığa binbir yorum yapan çok değerli sözlük üyelerinin böyle önemli bir konuyu es geçmesi ilginçtir.*
şu saatlerde ankarada halen devam eden eylemdir. sakarya caddesinde toplanan binlerce insan işçilerle sabaha kadar türkü söyleyerek sabahlayacaktır..tekel işçisi herzaman olduğu gibi bu akşamda yalnız değildir ve gecenin ayazını devrimci türküler ısıtmaktadır.
10 binlerce kişinin katılımıyla ankara'yı eylem şehrine dönüştüren destekti.
benim için geç kalınmış bir ziyaretti keşke daha önce elime geçen fırsatları değerlendirip gidebilseydim. ama olmadı.
orada olabilmek, o insanların gözündeki inancı, inadı, umudu görebilmek,
sobanın etrafına oturup onlarla sohbet ederken,
benim yüreğimle verdiğim desteğin yanında bedenende yanlarına olup, onlarla aynı inancı inadı paylaşmama karşılık,
onlarında çaylarını, çadırlarını, sobalarını paylaşması...
tekel işçileri çadırlarını, çaylarını paylaştılar bizimle
bizde sokakları paylaştık onlarla önce,
o sokaklarda türkülerimizi, halaylarımızı, sloganlarımızı.
sonra ekmeğimizi, çayımızı, battaniyemizi paylaştık.
ve sözle ifade edemediğim birçok şeyi.
anlatılmaz yaşanır derler ya, öyle işte.
"yoksulluğu, işsizliği yok edeceğiz" diye oy toplanır bu memlekette hep.
bunu en çokta AKP yaptı.
bir yanda, elinden özlük hakları alınmaya çalışan tekel işçileri,
bir yanda, işçileri özlük hakları olmayan, sendikasız, örgütsüz, savunmasız birer köle yapmaya çalışan akp.
diğer bir yanda da " oturdukları yerden maaş aldılar, şimdi verilen parayı beğenmeyip zam istiyorlar" gibi
cümlelerle işçileri hedef alan ezberci insanlar.
kim daha güçlü?
ya da bu bir güç savaşı mı?
hayır.
herşeyden önce, bu bir hak mücadelesi, bu bir işçi mücadelesi ve direnişi.
yüzlerini daha önce görmediğim binlerce insan.
ama yürekler ortak, türküler, halaylar ortak..
10 binler, 20 binler, 30 binler.. kaç kişi olduğumuzu tam olarak bilemiyorum.
hiç bir gücün yenemeyeceği kadar çoktuk.
çünkü tekel işçileri,
sadece kendileri için değil bütün işçiler, bütün halk için bir şeyler yaptılar.
çok şey öğrendiler,
ama bizlere de bir o kadar çok şey öğrettiler.
ölmek var dönmek yok dediler.
kararlıyız dediler.
onlar yıksın panzerleriyle, biz yeniden yapacağız ellerimizle dediler.
artık yeter! dediler.
bu kaderi biz yazmadık, bozacak olan biziz dediler.
bir kar tanesiydiler yola çıktıklarında...
çığ gibi büyüdüler umut olanlarla..
