evet aynen öyledir. o zamanlar ne böyle bir türban tartismasi, ne de sen yobazsin, sen alevisin, sen sünnisin kavgasi vardi. hosgörü vardi, hosgörüyü kaybedince en mazlumumuz bile canavar kesilmeye basladi.
iyi niyetli ve sağduyuya yönelik olarak ortaya atılmış olarak görülen ama doğruluğu biraz netameli bir önerme.
öyle ya, 20 yıl önce sivas'ta insanlar yakılmazdı mesela(!). gazi mahallesi'nde kahveler taranıp akabinde kara leke olaylar yaşanmazdı(!). yargısız infazlar da yoktu(!). başörtüsü zaten serbestti, hiç dert değildi (!). işkence yoktu (!). belki hatırlayan çıkar, 23 yıl önce bir referandum olmuş da 12 eylül rejiminin getirdiği siyasal yasaklar anca ortadan kalkabilmişti. pkk zaten hep gönül adamıydı (!), başbağlar gibi katliamlar yapmazdı (!).
velhasıl, insanların kafasına polis devletiyle, yasadışı silahlı örgüt baskısıyla bastırmakla hoşgörü olmuyor. ama tabii o zamanlar trt dışında fazla bir basın yayın olmayınca uzaktan öyle görünüyordu belki.
bütün bunlara ilaveten hangi devirde olursa olsun, insanların hassasiyetlerini kaşımak elbette ki sonuçta topluma yaramıyor. maalesef suni bölünmelere veya hassas fay noktalarının çatırdamasına yol açıyor.
20 yıl önce bugün; sene 1990. ülkede türbanlılar istediği gibi üniversitelere girebiliyor ve kimse onlara neden türbanla okula geliyorsunuz demiyordu. üniversite giriş sınavlarında imam hatip ve başka mesleki okullardan gelenlere ek puan veriliyor, artı olarak daha yüksek katsayı verildiğinden lise 3. sınıftakiler son senelerinde meslek okullarına kaydını aldırıyordu. şimdi ne türbana özgürlük var, ne üniversiteye girişte ek puan. aksine katsayıyı düşürüp üniversiteye girmelerini imkansız hale getirdiler.
aynı yılı hatırlıyorum. bulgaristan'dan soydaşlarımız sınırdışı ediliyor ve türkiye'ye gelip yerleşiyorlardı. 20 yıl önce bugünlerde emel adında bulgar göçmeni kız arkadaşım olmuştu. üniversitede aynı sınıftaydık. çiftliğimize de bulgar göçmeni iki aile yerleştirmiştik. hem ihtiyaçlarını karşılıyorlar hem para kazanıyorlardı. kürt arkadaşlar vardı. beraber gezip tozuyorduk. kimse kürt arkadaşım var diye bana suçlama yapmıyordu. benim üzüldüğüm tek şeyse onların kürtçe konuştuklarında özür dilemeleriydi. ben ise kendi dilleri aralarında istedikleri gibi konuşsun bana ne diyordum. o ara ne değişti derseniz siyasi yasaklar referandumla kaldırıldı. demirel geldi ankara'daki şişmanı indireceğiz diye turgut özal'a saldırıyordu. erdal inönü diye biri çıktı, uzun boylu cılız biriydi. halkı limon gibi soyanları indireceğiz diyorlardı. her ikisi birden seçimlerde yüksek oy alıp koalisyona gittiler. sonra ise olanlar olmaya başladı. çalma çırpma ve devleti soyma. halk ise iki ulusalcı hırsızdan kaçacak delik olarak refah'ı buldu.
söylemeyi unutmuşum. fethullah gülen'i 1987' de ağırlamıştık. ben 16 yaşındaydım. şehrin ileri gelenleri dayımın iş yerine çağrıldı. ortak iş yapma ve ortak sermaye oluşturma konusunda bir toplantı oldu. sonra kombassan kuruldu. devamında diğer anadolu sermeyesini birleştiren büyük şirketler.
aslında 20 yıl öncede var olduğunu düşündüğüm,meselenin türkiyenin şuan daha özgür bi ülke haline gelmesi ve o zaman insanların dile getirecek bi sözlük, bi paylaşım ortamı bulamamasından kaynaklanan yanılgıdır benim için.
