41 yaşında saçlarım beyazlamış şöförlüğe devam ediyorum.evlenmemişim.annem ölmüş.dayı olmuşum.yalnız yaşıyorum.10 yıl sonrası için plan yapıyorum.mezar filan bakıyorum kendime.
Baba koltuğunda. Hanım meyve soyuyor ; benim kız küçük oğlan ile hır gür yine. Kedi uyuyor halıda da. Yarın anne babama ziyarete gideceğiz valizleri hazırlayacağız hanımla şimdi meyve faslı bitince.
Yarın evde olduğumdan başka bir bildigim yok.an itibariyle. Haftaya ya da yarindan sonra ne.olacağımızı bilmedigimiz zamanlarda 20 yil sonra kendimi bir yerlerde görmek fazla ütopik.
son 11 senedir bakırköyde boşuna çalışmadık. yerlisi olduk artık buranın devamı da hastanesinde olur. ölmeyip yaşasan akıl sağlığını koruyamazsın bu coğrafyada.
çok yaşayacağımı sanmıyorum ya bir tımarhaneye(akıl hastanesi) kapatılırım ya hapse yada mezara her alternatifi düşündüm benim geçmişim de iyi değil geleceğim de olmayacak.
