2008'in ilk aylarında gelen konser haberlerinden en sevindirenlerinden. umarım gelen büyük grupların konserleri beklenen ilgiyi görür, organizatörler de para ve ilgisizliği bahane edip, 3.sınıf gruplara paralar vermek zorunda kalmazlar.
kafamda "öss nezamandı lan" sorunsalına neden olmuş metallica'ya gidecek parası olmayan bu opethian bünyenin gönlüne su serpen onu nirvanaya ulaştıran haber.**
öncelikle vay anasını sevgili uuserlar. neydi lan o oyle.
ahan da playlist;
Demon of the fall
Baying of the hounds
Master's Apprentices
To Rid The Disaese
Serenity Painted Death
Wreath
Heir Apparent
--Bis--
In My Time Of Need
The drapery Falls
playlist aşmıştı zaten fazla söze gerek yok, bleak olsaydı dadından yinmezdi emme on da bi kuple icra etti güzel abilerim.
neye ugradıgımı şaşırdım resmen gayet sert gayet hoş bi liste, serenity painted death bleak'le kapısır derecede en sevdiğim iki opeth sarkısından biri, heir apparent watershed in kanımca en sağlam parçası, diğerleri de hasta olunmayacak parcalar değil hani.
frederik akesson gayet alışmış gruba, peter'dan iyi bi tekniğe sahip olduğu aşikar ama kattıklarını daha görmemiz kolay değil çünkü bu turne watershed turnesi değil.
axe ise bir önceki konsere nazaran kendini aştı resmen, adam yüreğimi yerinden cıkartıcaktı doublecrosslarıyla. onceden savunduğum "ulan bu adam progresif olamaz" tezini de ağzıma tıktı resmen, gayet çeşitli partisyonlar sundu bizlere.
mike a zaten diyecek bişey yok, abim o benim abim.
martin ise dünya tatlısı al içine sok yani o derece.
konser sonunda güvenlik elemanlarını aştım, gittim mike-frederik-martin üçlüsünün yanına oturdum, imzalarını aldım, fotograf çektirdm, uzun geyikler yaptım. daha snra goremedigim diger iki eleman icin martin imdadıma yetişti ve beni sahne arkasına goturdu orda da onlarla kaynastık sevistik. bu kadar sakin anlatmamı acıklayamıyorm su an şoktan olsa gerek. daha heyecanını hazmedemedm galiba.
özellikle martin axenrot'un ağzımı açık bırakan bir performans sergilediği muhteşem konser. genel kanının aksine fredik akesson da oldukça iyiydi. mikael akerfeldt için ise pek fazla konuşmaya gerek yok sanıyorum, adam her geçen sene daha da ilahlaşıyor. ayrıca konser çıkışı bakkal müziğini son ses açıp opeth'in minibüsünü kovalayan dolmuşçuya da selam ederim, sayesinde tanrıları daha yakından gördük.
