Ablamdır. yeğenimle doğduğundan beri konuşur. Yeğenim fena çeneli ve çok soru soran, durumlar için bizi şaşırtan tepkiler veren 2 yaşında bir bebek. Kesinlikle ablamın çok konuşması ve sosyal oluşundan kaynaklıdır.
Buradan da anlıyoruz ki başlık sahibi über zeka arkadaşımızın annesi kendisi ile hiç konuşmamış.
Einstein birde bebek seni anlamaz anlasa da cevap veremez demiş, ay ben şok!!!
Valla benim bir yaşındaki oğlum bana birşeyler anlatmaya çalışıyor, bende ona birşeyler anlatmaya çalışıyorum.
Mesela bir cisme işaret ediyor, birşeyler mırıldanıyor. "aaa neymiş oo bakayım" diyorum. Böyle böyle öğreniyorlar ne yapalım, bunu yapmak ahmaklıksa o zaman ben ahmak biriyim. Evet.
Cevap alamasa da bir tebessümle bile yetinecek annelerdir. Çok da iyi yapıyorlardır.
Bebeği geçtim, yolda gördüğüm kedi köpekle bile konuşuyorum. Ciddi manada selam veriyorum, saçma bile olsa bir şeyler söylüyorum. Sık gördüklerime mutlaka bi isim takıyorum.
Bir de bitkilerle konuşmayı da çok seviyorum.
Sanırım saydıklarım bir insanla konuşmaya, anlaşmaya çalışmaktan daha mutlu ediyor beni.
Konuşmayı hızlı öğrenmesi ve kelime dağarcığı dışında da etkisi vardır. Bebekler anne karnında belli bir dönemden itibaren hissetmeye ve anlamaya başlar dış dünyayı. Kendi konuşamasa da anlar.
Zihinsel gelişimi hızlanır, ifade yeteneği oluşur, ruhsal olarak da doyar. Çünkü bebeğe sen varsın, sana saygı duyuyorum ve önemsiyorum deme şeklidir onunla konuşmak.
Valla kusura bakmayın ama bence tam bir ahmak gerizekalidir
Aga o bebek seni anlamaz anlasada cevap veremez.
Cevap versede sen anlamazsin.
Not: bizim karşı apartmandada var böyle mal bir kadın 1/2 yaşındaki bebekle yarım saat muhabbet ediyor.
Neredeyse çilingir sofrası kuracak bebeyle
Koyu muhabbet falan.
