bir arkadaşımın başına gelmişti benim. iyi çocuktu ama biraz maldı. ben aşık olduğum kızı düzmem falan diyordu. evlenmeden olmaz, elini tutunca yüreğim dağlanıyor, içim yanıyor diyordu. nasıl şeyim kalksın diyordu. ben de çaat vuruyordum ağzının üstüne. neyse dediğim gibi maldı bu. kız da yanıyordu tabi haliyle. taş gibi de hatundu. gidip başka başka erkeklerle beraber oluyordu. morali bozulmasın gavatın diye söylemiyordum ben. sonra ayrıldılar tabi, kız pompaya devam. çocuk aşk acısından otuz bir bile çekemiyor.
