sözlüğün bu kişileri yazar olarak adlandırmasından mütevellit bir durumdur. yoksa kimsenin kendisini gerçekten yazar sanıp ego şişirme derdine girdiğini sanmıyorum. hakikaten var mıdır öyle tipler bilemedim ama.
Sözlük yazarlığı nere, edebi yazmak nere. Ayrıca çok okunmak mıdır yazarın kalitesini belirleyen ? Burada yerin dibine sokulmaya çalışılan kesim "yazar" olamayan sözlük yazarları ise kimse merak etmesin, çoğumuz bir bok değiliz gerçek "yazar" lık mevzu olduğunda. CV'sine uludağ sözlük yazarıyım diye yazan adamın okuduğu başlıklar "üniversiteli kız nasıl götürülür" minvalinde olduğu için kimsenin siklemeyeceği yazardır.
--spoiler--
iki satırlık adamları musallat ettik ömrümüze bundandır böyle dibe vuruşumuz
--spoiler--
kimi derdini iki satırda anlatır, kimi o iki satırlık derdi destan gibi anlatır. mesele, anlatmak istediğin özü verebilmiş olmaktır. çok yazmak değil yeğen...
geniş manada ele alırsak, 2 satır yazan kendini romancı, şair falan da zannediyor.
Artık ülke dalga geçer gibi sırf rant sağlamak amacıyla gazetelerde kendilerine yer verilen amatör şairlerle doldu.
Bir de bunların çevreleri, yaşantıları ve paralarıyla popüleritelerini kullanarak bir kaç satır yazan çeşitleri var. Hayatları çok değerliymiş gibi bizimle paylaşıyorlar. Çok ilginç tariflere imza atmışlar gibi paylaşma çabasına giriyorlar yemek kitabı bahanesiyle.. para kazanmak için kitap çıkarmak inanın çok belli oluyor, yapmayın.
uzun olsa da olma da, farklı triplere giren kişilerin yaptığı hareketlerdir. aslında sorun kısa da olsa, öz ve ana teması anlaşılır şekilde birşeyler paylaşabilmek.
birbirimizi çekemememizin ortaya çıkardığı bir durumdur. Hani şu ağzınla kuş tutsan yaranamazsin hesabı gibi. Egomuzu tatmin etmek ayrı bir meseledir memleketimizde. Lakin bunda da ölçüyü kaçırıyoruz. Örneğin çoğumuz eskiden güzel top oynardık ama bir nedenden dolayı soğuduk. Çoğumuz erkek sohbetinde okulun en güzel kızı ile çıkmıştık, memesini görmüştük. Insanın kendisine yetmesi ayrı meseledir, topluma yetmesi başka bir ayrı meseledir. Kendimden örnek verecek olursam, yazıyorum epey. Oluyor diyorum, kendimle gurur duyuyorum, büyütüyorum kendimi gözümde. Sonra bir hasan ali toptaş romanı okuyorum ve yazdıklarımı yırtıp atıyorum. Bende de hata var belki ama ister istemez kıyas yapmak zorunda hissediyorum kendimi. Veya egom yapıyor bunları. Sahi egomuz ayrı mi davranıyordu bize karşı. Neyse canım sıkıldı. Konu dersen yazdıkca dağılıyor zaten. En iyisi mi? Kuş vuralım istersen.
