bunların günden dönen abla versiyonları da vardır. sen bütün gün yoğun tempoda çalış, şanslıysan otobüste oturacak yer bul sonra akşama kadar gıybete doymamış menopoz evresindeki bir kadın gelsin sana yer vermediğin için ağzına geleni söylesin.
böyle bir kazulet ablanın birisi bulunduğum otobüste bir genci bakışlarıyla baskı altına almak istedi. yorgunluktan gözlerini bile açmakta zorlanan elemandan istediğini alamayınca bastı yaygarayı. adamı cinnete sokacak bir ses tonuyla '' sen çok oturdun, kalk biraz da ben oturayım'' dedi. Çocuk da sesini çıkarmadan kalktı ama ayakta duracak hali olmadığı için gitti bir köşeye çömelerek oturdu. sonra benim başlattığım ve meksika dalgası gibi otobüse yayılan tartışma ortamına girdik. biz iş çıkış saatlerinde otobüsü kullanan insanların daha anlayışlı olmasını isterken karşı taraf gençler, saygı gibi klişeleri savunuyordu.
tartışmadan galip çıkması veya taraflardan birinin susması imkansız bir durumda ilerlerken tartışmanın yönü önüne çıkan bir minübüs yüzünden kaldırıma çıkmaya milimetreler kala otobüsü durdurabilen şöfore ve istanbul trafiğine döndü. tabi kalan yolu bembeyaz yüz ifadesi, korkudan eli ayağı boşanmış bir halde tamamlayabildik.
