bu ülke koşullarında gerçekten sevinilmesi gereken durumdur. lakin bu ülkede sen kadınsın evinde oturup çocuklara bakman görevin diyen kişiler oldukça fazladır.
illada bi ayrık otu durumu olacak, illada bi taş atacak, illada bi şeyler zırvalayacak hedesi yapan yazarın hedelemesidir.
biz o altın madalyadan çok gamze'nin "koş aslııı ablaa.. arkandayımm" demesini sevdik yiğidom, sen ne konuşuyorsun, denilesi yazardır.
eskiden bu ülkede sporun zaman kaybı sayıldığını düşünecek olursak, ülkem için büyük bir başlangıç olduğunu düşünen insanlardır ki zavallı değil, gururludurlar.
sevinmenin fazlası olmaz zira, fırsat bulduk mu sevinmeliyiz aslında.
yeterince yok saymak zorunda kaldığımız, umursamadığımız, kahrolduğumuz şey var nasılsa.
değil iki, yarım madalya da olsa bizim gururumuz.
kendinizi başka ülkelerle kıyaslamaktan vazgeçin artık.
gerçekten zavallılar. madalya alınca çok abartmamak lazım. sonra görmemişin bir madalyası olmuş tutmuş da şeyini koparmış diyorlar. ben bizzat gördüm çinlilerin sevinen türklere nasıl baktığını. adamlar korktu be. kimi sporcu aldığı madalyayı bizimkilere atmış da kaçmış. ayıp artık.
hiç önemsemiyormuş gibi yaparsak, aaahh yine mi madalya ? diye triplere girersek belki de gerçekten çok madalya aldığımız, olimpiyatların tozunu attırdığımız filan sanılabilir. neden olmasın ?
iki madalyayla dünya fethedilmez belki de doğrudur, ama bir adım değil demek de pek doğru sayılmaz. o iki kişi sayesinde tüm dünya senin milli marşını dinledi ve bayrağını tanıdı. diğer başarıları büyüteceğiniz kadar bunları göz önünde tutun.
kendisine üremek eylemi dışında rol biçilmeyen bir ülkede insan üstü bir çalışma ve fedakarlık neticesinde alınan iki madalya almış bayan sporcularımızın tartışmasız başarısını küçümsemek dışında amacının olmadığını düşündüğüm kendini bilmez kişinin üzerinde durmaya bile gerek olmayan fikri beyanatıdır.
edit: imla
