ne bok yediğini bilmeyen insandır. mutlu olması kolaydır aslında. hatta çok kolaydır. ama mutluluğu elinde tutamama gibi bir özelliği de karakterinde mevcuttur. sıkılır, bunalır, iç çeker, hatta istemsiz bir şekilde göz çukuru ıslanır kaybedince. eh mutsuzdur artık malum. elleri uyuşur, ağrıyan başı sızlamaya başlar... mala bağlayıp etrafa boş boş bakmaya başlar. kendini ligde 200 gol atan bir takımda oynayan hiç gol atamamış bir forvet gibi hisseder. "neden ben" diye durup durup sorar.
kaderse demek bu. herkes ebedi mutlu olacak değil ya hayatta. değil mi sözlük? birileri de mutsuz olmalı ki denge sağlansın. mutsuzlar sayesinde mutluluğun tanımı unutulmasın. neyse ki bir işe yaradığını unutmaması gerekir bu insanın.
neyse. üzdüğü insanların ahı çıkıyor herhalde yavaştan bu insandan. olur böyle. dedik ya denge meselesi. gülerken eğlenirken iyi de göz yaşı döktüğünde mi kötü hayat be insan? ***
