normalde savaş görmüş kişilere ağız açık bakılırken bu savaşları görmüş kişilere efsane den öte bir şeyler bulmak lazım. özellikle bu nesil türk topraklarında büyümüşse daha neler neler görmüştür kim bilir.
bu yüzden yaşlılar bir toplumun hafızasıdır derler. bizde ihtiyarlara moruk gözüyle bakıp huzurevine tıkan gençlerimiz geçmiş savaşları ancak taraflı tarih gözüyle okurlar.
En efsane nesil. Böyle bir neslin anlatacaklarını dinlemek nasip olmadı. Ben sadece bir stalin ve sovyetleri dedem ve anneannemden, bir de 70-80 ve darbe dönemini babamdan dinledim. Gerisi tırt.
ananemin dedesinin neslidir. kurtuluş savaşında yunanlar tarafından "türk'e mermi harcamayalım" diye dipçiklenerek şehit edilmiştir.eşi yani büyük ninem yakınları tarafından toprağa gömülmüş bir hafta toprak altında kalmıştır hamile haliyle. şimdi düşünüyorum da çok şanslı bir nesiliz ve utanmadan şikayet ediyoruz.
bir üyesi 4 sene önce 110 yaşında vefat eden büyük dedemdir. bize gördüklerini, yaşadıklarını hatırladığı kadarıyla anlatırdı. annemden babamdan daha çok severdim nedense. onu dinlemek dünyanın en keyifli şeylerindendi. her hikayenin sonunu da kazanmak kolay olmadı sahip çıkın diye bitirirdi. canım dedem benim, kabrin ışıkla dolsun.
Son kurtuluş savaşı gazisi muğla da açlıktan ölmüştür. Evet tarihimizin ölüm kalım savaşlarından birinde gazi omuş kişi suriyelilere maaş verilen ülkede açlıktan ölmüştür.
Babamın dedesine tekabül eden nesil. Herif harpte sayısız Bulgar kesmiş gelmiş hızını alamamış iki kişiyi de izmirde vurmuş. Herhalde ondan iki yakası bir araya gelmiş adam yok sülalede.
