17 temmuz kavurucu bir pazar günü sokakta italya ve brezilya finalini bekliyorken bursadaki tüm içkili restoranların 22.30 daki maç için tüm sandalyelerinin dolu olduğunu büyüklerimizden duymuştuk. neyse ki babamlar bir yer ayırtmış akşam için saatleri sayıyordum. sanki türkiye finaldeydi. benim için bir yerde maç izleyecek olmam, aile büyükleriyle maçı takip ediyor olacak olmam 2 kat heyecanlandırıyordu.
los angeles'in rose bowl stadı'nda whitney houston'un şahane konseri ile süslenen muhteşem kapanış töreni yanında, büyük futbolun futbol olarak büyüklüğü adından ibaret kalacak, doksan değil, yüz yirmi dakikada iki dev takım tek gol atamayacaktı.
o zamanlar ülkece arjantin' li olduğumuz için finalde bize daha yakın gelen taraf brezilya'ydı.
ancak roberto baggio sevdalısı olarak o gece italya' yı tutuyordum.
biralar, rakılar masada gırla gidiyor, müthiş bir uğultu ve maçın 90. dakikası 0-0 tamamlanırken saatler 00.30 du.
uzatmalar, penaltılar derken 02.00 ye kadar süren bir şölen olmuştu benim için. yıllar boyunca anlatabileceğim bir anının bu denli güzel olmasına sebep o meyhane kokusunun, babaların ve abilerin bir arada güzel bir türkiye portresi çizmesi kesinlikle etken olmuştu.
baggio kaçırdı ve 24 sene sonra brezilya kupaya uzanmıştı. rio yıkılıyordu ve ülkede 18 temmuz resmi tatil ilan edildi.
90'lı yıllarda çocuk olanların ilk dünya kupasıdır. bu yüzden yeri hep ayrıdır.
suudi arabistan'ın katılmasını, romanya'nın arjantin'i, bulgaristan'ın almanya'yı elediğini, valderama'nın saçlarını, meksikalı campos'un rengarenk kaleci formasını, romario'nun gollerini, baggio'nun kaçırdığı penaltıyı, dunga'nın elinde yükselen dünya kupası'nı ve "baba şimdi bu kupa tamamen altın mı?" sorumuzu ve daha nicelerini unutamayız...
en güzel yanının maçların gündüz olması olan turnuvadır.
belki futbolcular çok daha fazla terledi ancak biz o zamanın çocukları bu maçları izleyebildik. Ülkemiz katılamadığı için biraz öksüz baktık ekranlara ama o kalecilerin beyaz çoraplarının içine soktuğu pamuklu pijamalarını unutmadık. gittik aynısından aldık bide * mihayillooovvv olup uçtuk taş üstü pozisyonlara. stoiçkov olup gol attık. Neden bilmem bu kupada hep bulgar milli takımını desteklemişimdir. Güçsüz olduğu söylendiği için olabilir diye düşünüyorum.
neyse güzeldi işte daha bi zevkliydi sanki. son dünya kupasından böyle bir seyir zevki almamıştım.
90 dünya kupasının yanında sönük kalmış organizasyondur fakat nihayetinde dünya kupasıdır. maçların gündüz olması çok can sıkıcı olmuştur en can sıkcı kısmıysa andres escobarın kendi kalesine attığı gol yüzünden ülkesinde öldürülmesidir.
her takımdan bir iki tane yıldız oyuncunun çıktığı inanılmaz turnuva. şimdiki turnuvalarda bırak yıldız çıkmasını bildiğimiz yıldızların bile hayal kırıklığı yarattığını düşününce insan daha çok özlüyor o günleri.
güzel futbol oynanan son turnuvaydı. daha sonraki turnuvalarda iyi futbol oynayan takımlar tabi ki vardı ancak amerika 94 te her takım iyiydi sanki, her takımı izlemek için bir iki özel sebeb sayabilirdik.
tüm dünyada, futbolun gerçek anlamda oynandığı son dünya kupası organizasyonudur. irishstormun verdiği fotoğraflara bir bakınca anladım ki, 94'ten sonra dünyada futbolcu falan yetişmemiş. herkesin elinde bir messi, bir ronaldo, bir de ıvır zıvır birkaç hayal kahramanı futbolcu kalmış.
kolombiya'dan kıvırcık sarı saçlarıyla meşhur Carlos Valderrama'nın , ve sonradan beşiktaşta göreceğimiz oscar cordoba'nın, real madrid ve napoli gibi takımlarda top koşturmuş Freddy Rincon'un; romanya'dan daha sonra erzurumspor'da göreceğimiz ve başarılı bir turnuva geçiren Florin Prunea'nın *, senelerce chelsea için ter döken dan petrescu'nun, real madrid, brescia ve barcelona'da oynayan Gheorghe Hagi ve Galatasaray'dan kankası Gheorghe Popescu'nun; isviçre'den bu turnuvadan sonra adını çok duyacağımız ve şu anda 40 yaşında olan Ciriaco Sforza'nın, borussia dortmund'un unutulmazlarından Stephane Chapuisat'ın ve performansıyla göz doldurup italya'ya transfer olan marco pascolo'nun; abd'den uzun saçlı lavuk tipli alexi lalas'ın, turnuva'dan 1 sene sonra galatasaray'a transfer olacak Brad Friedel'in, brezilya'dan ünlü kaptan rai'nin, efsane romario ve dünya kupası oynanırken yeni bebeği doğan bebeto'nun, şu an teknik direktörlük yapan dunga'nın; kamerun'dan deportivo la coruna ile bütünleşen ve 40 yaşında futbolu bırakan Jacques Songo'o'nun, o zamanlar daha bir kamerun takımında top koşturan Rigobert Song'un; rusya'dan chelsea'nin 7 sene kalesini koruyacak olan Dmitri Kharinenin, dünya kupası'nda bir maçta beş gol atıp sonra yatan ve altın ayakkabıyı alan oleg salenko'nun; isveç'ten performansıyla unutulmazlar arasına giren kaleci Thomas Ravelli'nin, patrik andersson ile defansta müthiç bir ikili oluşturan Joachim Björklund'un, kupadaki güzel performansıyla arsenal'e transfer olan Stefan Schwarz'ın, bu kupa ile isveç'te efsaneleşmeye başlayan Henrik Larsson'un, bolivia'dan isimsiz kahramanların *; almanya'dan beşiktaşlı stefan kuntz'un, ünlü defans oyuncusu Lothar Matthaus'un, orta sahada müthiş işler yapan thomas hassler'in, kariyeri boyunca adı galatasaray ile geçen ancak bir türlü transfer edilemeyen Stefan Effenberg'in, şu an teknik direktörlük yapan Rudi Völler ve Thomas Berthold'un, o yıllarda herkesin dilinde dolaşan Jürgen Klinsmann'ın ; ispanya'dan adıyla kalbimize taht kuran Andoni Zubizarreta'nın, barca'nın teknik direktörlüğünü yapan Josep Guardiola'nın, herkesin real madrid'den tanıdığı ve yıllarını real'e vermiş Fernando Hierro'nun; arjantin'den Claudio Caniggia reyisin, Diego Simeone'nin, fiorentina'yla özdeşleşen Gabriel Batistuta'nın, fenerbahçe'ye transfer olacak Ariel Ortega'nın, doping skandalıyla turnuvanın ortasında evine gönderilen efsane Diego Maradona'nın; bulgaristan'dan barça'nın forveti ve turnuvanın yıldızı Hristo Stoichkov'un, beşiktaş'a transfer olacak Zlatko Yankov ve Yordan Letchkov'un; yunanistan'dan ümlü golcü Nikos Machlas'ın; nijerya'dan fenerbahçeli Uche Okechukwu' ve Jay-Jay Okocha'nın, cm'nin ünlü dmc'lerinden Sunday Oliseh'in; italya'dan ünlü kaleci Gianluca Pagliuca'nın, ünlü golcü ve dünya kupası'na kaçırdığı penaltıyla damgasını vuran Roberto Baggio'nun, kaptan franco baresi'nin, yıllarını futbola veren Paolo Maldini'nin, juventus deyince akla gelen ilk isimlerden olan Antonio Conte'nin; meksika'dan rengarenk bir kaleci olan ve sadece 173 cm boyunda olan Jorge Campos'un; norveç'ten uzun seneler liverpool'da oyanayan Stig Inge Bjornebye'nin, adı durmadan türk takımlarıyla geçen Kjetil Rekdal'ın, gelecek sezonlarda manchester united'ta oynayacak Henning Berg'in, nükleer denemeler yaptığı gerekçesiyle fransa'yı protesto eden lars bohinen'in; irlanda'dan manchester united'ın meşhur kepçe kulaklı defansı Denis Irwin'in, manchester united'ın kaptanı roy keane'in; belçika'dan psv ile adı turnuvadan sonra bütünleşen luc nilis'in, şifo mehmet'in benzetildiği Enzo Scifo'nun; fas'yan defanstaki başarısıyle Noureddine Naybet'in, turnuvada fas adına çok güzel işler ortaya koyan Mustapha Hadji'nin; hollanda'dan galatasaray'da forma giyen Frank de Boer ve galatasaray'ın teknik direktörlüğünü yapan Frank Rijkaard'in, frikikleriyle unutulmaz defans oyuncusu Ronald Koeman'ın; ve kendi kalesine gol atması sebebiyle evlenmeden 1 ay önce öldürülen andres escobar'ın unutulmayacağı turnuvadır.
martin dahlin dir, letchkov dur stoichkov dur, koldan parçalı isveç formasıdır,hagi nin cordoba ya attığı müthiş goldür,baggio nun kaçırdığı penaltıdır,brezilya kulübesinde incecik yeni yetme ronaldo dur, dunga dır, hatırladığım ilk dünya kupasıdır.
baggio'nun penaltısı, psikopat ravelli, zenci isveçli dahlin, babama benzeyen letchkov, "bu sene bavulumuzu erken topluyoruz" diyen alman oyuncu, klinsmann amcanın güney kore'ye attığı süper vole, maradona'nın bitişi ve tabi ki escobar ile hatırladığım şampiyona.
En büyük iki yıldızı Brezilya'dan Romario ve italya'dan Roberto Baggio olan kupadır. Özellikle Baggio beklentilerin çok üzerinde bir performans sergileyerek italya'yı finale kadar taşımıştır.
bu arada italya'nın kupayı Baggio yüzünden kaybettiği yönündeki yanlışlığı da düzeltmek gerekiyor. Evet Baggio'nun kaçırdığı penaltı italya'nın sonu olmuştur fakat zaten o penaltıdan önce de Brezilya italya'dan önde bulunmaktaydı. Baggio bu penaltıyı atsaydı da Brezilya'nın 5. penaltısını atacak olan oyuncunun bu vuruşu gole çevirmesi durumunda kupa yine de Brezilya'nın olacaktı.
brezilya-abd maçında leonardo'nun dirseğiyle abd'li bir elemanın (tab ramos diye aklımda kalmış) elmacık kemiğini kırdığı turnuvadır.
ayrıca italya-ispanya çeyrek final maçında italyan tassotti'nin ispnyol bir oyuncunun (alkorta veya luis enrique olabilir) burnunu kırdığı maçtır.
en heyecanlı maçlar ise bence arjantin-romanya ve romanya-isveç maçları olmuştur.
