10 yaşındaydım. Turgut Özal'ın ölümünü, yerine Süleyman Demirel'in geçişini, Uğur Mumcu'nun öldürülmesini, "kıl oldum abi" diyen Tarkan'la tanışmamızı ve sokaklarda rahatça oyunlar oynamamızı hatırlıyorum.
90'lar.. Türkiye'nin dejenere olmaya başladığı, faili meçhullerin havada uçuştuğu en boktan dönem..
Ve bunlara ilave olarak insanlık tarihinin en büyük vahşeti olan sonrasında katillerin zaman aşımı ile beraat ettirildiği Madımak Oteli ile diri diri yakılan insanlar...
bir gün yine yumurtada vitamindim. asdfdsa
şaka bir yana, eğer hafızamız anne karnındayken oluşuyor olsa idi, hatırlayacağım tek şey muhtemelen amniyotik sıvı içerisinde delirmeceler olurdu.
o değil de, sen seneler sonra sözlüğe gel, amniyotik sıvı falan de asdfdsa.
babam emekli olmuştu o sene. murat 124 almıştı. bordo,76 model. bir sene boyunca ilkokul 1-2' ye giden bana servisçilik yapmıştı.
peluş kaplıydı torbido, ön takım. her akşam muhakkak eve çıkardığımız kaset çalarda orhan gencebay.
murat'ın plakası şifremdir. öyle severdim.
