böyle bir şey vardır.1953de fethin 500.cü yılında demokrasi şehidi adnan menderes natoya yeni girdik yunanlıları üzmeyelim mantığıyla kutlamaları iptal etmişdir.yunanistan ise o gün yas ilan etmişdir.böyle de acayip bir ülkedir yalnız ve güzel türkiyem.
edit:kaynak isteyenler bunu okuyabilirler.
1953 senesi Mayıs ayının 29. günü gazetelerden birisini bulunuz ve birinci sahifesine bakınız. Utanacaksınız. Ben gidip buldum o gazeteleri ve işin içinden neler çıktı neler.
Aslında istanbulun 500. fetih yıl dönümü kutlamaları için startı, 1939da dönemin Cumhurbaşkanı ismet inönü vermiş. Ancak 1950;de Demokrat Partinin iktidara gelmesiyle kutlamalar farklı bir veçhe kazanmış, tıpkı Tayyip Erdoğan döneminde olduğu gibi kutlama hazırlıklarında gaza basılmış ve tam bir milli mesele haline getirilmiştir. 29 mayıs-7 haziran tarihlerinde 10 gün boyunca Anadolu ve Rumeli Hisarları;nın ışıklandırılmasından fener alayı düzenlenmesine, Fatih ve istanbul adıyla bir dergi çıkarılmasından istanbul Fetih Cemiyetinin kurulmasına, tiyatro temsillerinden hatıra para çıkarılmasına kadar pek çok faaliyet gösterilecek, devlet en üst düzeyde törenlerde temsil edilecek, kara, deniz ve hava kuvvetleri gösteriler yapacak, yurt dışından turist celbi sağlanarak turizmimiz canlandırılacakidi. Resmi daireler kapalı tutulacak, halkın törenlere katılması sağlanacak ve bir bakıma Türkiyenin istanbul etrafında kenetlendiği cümle aleme gösterilecek, istanbulun bir Türk şehri olduğu fikri tekraren vurgulanacaktı.
Fakat ne oluyorsa oluyor, kutlamaların başlamasına birkaç gün kala Başbakan Adnan Menderes ve Basın-Yayın Bakanı gazeteleri arıyor ve fetih kutlamalarında frene basıldığını, gazetelerinde fetih yıl dönümünün abartılmadan verilmesini rica ediyorlar. Ve acı bir fren sesi duyuluyor! Ortalık sütliman oluyor! O coşkulu ve heyecanlı kutlama hazırlıkları bıçak gibi kesiliyor, devlet elini eteğini çekiyor, hızını alamayıp yazmaya devam eden birkaç gazetenin de nefesi yetmiyor seslerini duyurmaya. Cumhurbaşkanı Celal Bayar o gün bir bahane bularak izmirde NATO karargahını ziyarete, Başbakan Menderes ise ingiltere Kraliçesi II. Elisabethin taç giyme törenine gidiyor. Devrin Hariciye Bakanı ünlü Türkolog Fuat Köprülü bile katılmıyor törene.
Sonuç olarak sönük ve pasif, üzerine ölü toprağı serpilmiş bir fetih kutlaması gerçekleşiyor. Sözün gelişi gerçekleşiyor dedim; aslında dağ fare doğurmuştur. Yahya Kemal, Süheyl Ünver ve çevresindekilerin gayretleriyle bazı kitap ve dergiler çıkarılması ve fetih sırasındaki olayların geçtiği yerlere plaketler asılması gibi tali önemi haiz bazı faaliyetler ile Ulubatlı Hasan;ın surlara tırmanışını temsil gibi sembolik bazı gösterilerle yetinmek zorunda kalınıyor. (Bu arada gazetelerde surlara tırmanan yeniçeri kıyafetli zatın bacaklarının titremesi ve bin bir güçlükle ve ite kaka rolünü yapması alay konusu olmuştur.)
31 Mayıs 1953 tarihli Zaman gazetesinden (demek gazetemizin mazisi o yıllara kadar uzanıyor!) aldığım şu paragraf merakımızı iyice kamçılıyor:;Baştan sona kadar, elbet bir mesulü vardır. Bu aşağılık duygusunu kim telkin etti? Kimden çekindik? Kime kur yaptık? 500 yıllık bir şansı, propaganda, Türkiyeyi tanıtma, döviz, turist imkanlarını kim feda etti? Artık bunu milletçe öğrenmek bir zaruret olmuştur.; (Nusret Safa Coşkun)
Gerçekten hangi hayati sebep kutlamalarda frene basılmasına yol açmış olabilir sizce? Hazırlığı yıllar öncesinden başlayan 500. yıl kutlamaları niçin savsaklanmış, hatta engellenmiştir? Kutlamaların abartılmaması neden rica edilmiştir gazetelerden?
Cevabını benden mi bekliyorsunuz bu soruların? Bu defa cevabı ya bir hafta bekleyecek ya da kütüphanelere koşup kendiniz öğreneceksiniz. Türkiye gibi sonuçların sebeplerden önce öğrenildiği bir ülkede yazar da bu teamüle ayak uydurmak zorunda.
(Zaman, 28 Mayıs 1996)
(bkz: adamın gol diyor)
"ahahah lan bizim değildi buralar sonradan aldık aslında sahibi biz değiliz" diye yapılan saçma sapan fetih kutlamaları yapmaktansa yapmamak daha iyidir.
evet fethettik bu çok büyük bir olaydı ama bunca da görmemişlik ne amk?
en iyisini yapmışlar.
