Ne güzel insanlarmış, mekancı muntazam traşlı, papyon takmış, eli belinde birasını yudumlayan adam takım elbiseli kasketli belli ki mesaisini yeni bitirmiş kendini ödüllendiriyor. Genç mutlu gözlerinin içi gülüyor. Aynı kareyi bugünün Ankarasında hayal ediyorum. Mekancı sakallı, müşteri veresiye pazarlığı yapıyor, yanda bekleyen genç sinyal çekiyor.
Kırklı ya da otuzlu yıllara ait olmasının hiçbir önemi yoktur, önem arzeden tek nokta, aydınlığın, uygarlığın, kendini ve haddini bilen insanların yoğun olduğu zamanlara ait olmasıdır.
Özlenen zamanlara...
Başkalarının hayatlarına, fikirlerine, yaşam şekline karışmayı kendinde hak gören, kendi gibi olmayan her insanı, aşağılayan, küçümseyen, hadsizlik eden, hakaret eden zerzevatlar türemeden evvelki şahane dönemlerin fotosudur.
Sen kimsin ki benim inancımı, değerlerimi, yediğimi, içtiğimi ağzına sakız ediyorsun?!
