şimdi millet yaşıma göre çok aklı başında olduğumu düşünüyor sen 18 misin ben seni 70 sanıyordum diyorlar, e artık yaş almaya başlayınca yaşımın insanı olmaya başlayacağım, olmam gerektiği gibi olacağım ve bu hiç ilginç değil.
ne yapsam yaşlanınca da çocuk gibi mi davransam acaba?
19 yaş ilk defa ailemden uzakta kalmaya, alkol almaya başladığım, yerleşmeye bıraktığım fikirlerimi yerlerinden kaldırmaya yeltendiğim, karakterimi temelinden sorgulamaya başladığım, ikinci defa aşık olduğum ve daha bir sürü şey... Belki de bunların hiçbiri gerçekten yaşanmadı. Yaşananların hepsi yanılsamaydı. Hayatın yanılsama olduğuna emin değilim. Şüphelerim var. Bu konuda kimse kendinden emin değil. Neyse konumuz bu değil. Şu an beklemediğim durumların geliştiği anormal bi durumdayım. Üniversiteye dindar başlayan arkadaşımın dinle dasak geçtiği müezzinlik sahnelerini gerçekleştirdiği teletabiler gecesine tanık oluyorum. Sevdiğim kızın erkek arkadaşıyla kamplardan kampa şehirden şehire geçmesine üzüldüğüm hayatın boşluğunun tesadüflerden ya da yapmaktan çekindiklerimden ne kadar etkilenebileceğinin farkına vardığım geceyi yaşıyorum.
Siz siz olun benim yaşadıklarımı yaşamayın. Yapacağınız şeylerin hayatınıza etkilerinden çekinmeyin. Tamamen iç dökme ve okuyanların iyiliğine yazdığım entryi sonlandırırken size söylemek istediğim en önemli söz hayatta yapacaklarınızdan korkmayın veya korktuklarınızı yaşamaktan...
Yaklaşık bir ay sonra içinde olmaya başlayacağım durum. Yıllarca 18 olmayı beklemiş biri olarak aynı zamanda hızla geçen 18imin arkasından ağlamaktayım. Insan ne yazık ki elindekinin kıymetini bilmiyor.
Hep kalabileceğim yaş. Hatta yirmi olmamak için büyük uğraşlar veriyorum bile. Uf şu yaşım bitmeden gidip bi şeyler yapıyım 20 yaş bok gibidir kesin.
Olgunlaşmak filan istemiyorum. Cıvıtabilmeye sonuna kadar hakkım olsun istiyorum. Biraz tecrübesizliğin verdiği salaklıklar yapmak istiyorum hem ailemden hiçbir şey için izin almak istemiyorum. Bunlar için daha ideal yaş olamaz bence.
Aradan bir ay bile geçmeden gelen edit:
Bu müthiş ilişkim olduğuna inandığım arkadaşa doğum günü hediyesini vermeye sürpriz yaparak gittiğimde ne göreyim bi de???? Sarmaş dolaş bi kızla oturup benim kapıdan girdiğimi görünce hemen kızı bırakıyor. Malbayım beeee. “Hediyeni verecektim” diyorum kızın olmadığı bi yerde veriyorum dudağımı öpüyor. Çüş be kardeşim artık. Ama yok suçu yok ben dedim “istediğinle takıl ya” moduna giren bendim de bari gizlemeye çalış. Olayların devamını anlatmayım da unutayım. Ya da belki bi entryde yazarım.
