türk polisinden tiksinmek eylemini haklı çıkarak durumlardan yalnızca bir tanesidir. olanlardan sonra bu sonuç çoğu insan için dünyadaki en doğal hislerden biri haline geldi, aşık olmak gibi, üzülmek gibi, özlemek gibi. artık gerçekten son derece evrensel bir his. peki neden?
polisin zanlıyı dövme şekli bile ne denli hastalıklı ruhlardan yardım istemek durumunda bırakıldığımızın en büyük göstergelerinden biri.
hayatı boyunca ezilmiş, ya parasızlıkla, ya imkansızlıkla, ya cinsellikle, ya dayakla, ya buna benzer şeylerle, ya bunlardan birkaçıyla ya da bunların hepsiyle terbiye edilmeye çalışılmış, ne kadar hastalıklı zihin varsa hepsinin eline gazı verilmiş, beline silahı takılmış, eline copu verilmiş. orada burada insanların eşine, kardeşine, kızına laf atan hatta zaman zaman taciz edebilen, dövebileceği her erkeği eşinin, kardeşinin, kızının yanında döven, insanlara işkence eden, öğrenciye-esnafa-işçiye-memura canının istediği her türlü şiddeti uygulayabilen, esnafı sömüren, beleşe yaşayan, üçkağıtçı, rüşvetçi bu insanlardan yardım istemek zorundayız. normal koşullarda "halkın içinden alınıp, tamamen rehabilite olmadan salıverilmesi sakıncalı" ne kadar adam varsa polis. daha doğrusu, böyle adamların çoğu polis diyemeyiz, ama şu zamanda polislerin çoğu böyle demekte hiçbir sakınca görmüyorum.
mahalle kavgasında bile bir kişiye bu kadar insan bu şekilde girmez, ya teke tek çağırılır ya da "arkadaşlarını çağır lan" denir. bunlar bölgesel ahlak kurallarını geçtim, evrensel etik değerlerin bile farkında olmayan hem cahil, hem vicdansız, hem de rahatsız insanlar.
bunun, zanlıdan zanlıya da haklılık payı değişmez. zanlıya göre her birimizin vicdanından farklı sözler çıkabilir, ancak bu ülkede yasa var, kural var hukuk var (güya) dağbaşında yaşamıyoruz, istediğimiz kişiye istediğimiz cezayı kesemeyiz. çünkü, üzerine bir de bu rahatsız insanların işkencelerine ses çıkardığımız zaman mukavemetten hapis cezası dahi alabiliyoruz. hem dayak ye, üzerine de hapis yat. bu hukuki uygulamalar bana vuracaksa, o üniforma manyağı psikopat eziğe de vuracak. öyle bir dünya yok -ama böyle bir türkiye var-.
ne denli hasta insanların insafına kaldığımız ortada, bu ülkede neredeyse tesadüfen yaşayacağız artık.
gerçi, hayatı boyunca ezilmiş, bir boka yaramamış insanların beline silahı takıp, sağlıklı davranmaları zaten beklenemez.
iyisi de var demesin kimse. bunların olduğu bir mesleği kendine kondurabilen insanın tıynetinden sonsuza dek şüphe duyabilirim.
