belki babasından kalmamıştır. belki babası da zengindir ama çocuk kendisi kazanmıştır. ön yargılı olmaya gerek yok kendi yapamadıklarınızı başkalarına içinde yapamaz demeye gerek yok.
bilinenin, düşünülenin aksine şanssız ve hatta ölümüne şanssız bir gençtir.
bir şeye sahip olmanın kıymetini bilemeyecektir muhtemel ki bu gencimiz. he "kendisi çalışıp almışsa" diyecekler vardır şu ortamda muhtemel ama böyle bir hikâye de bizim yurdumuzda yazılacak ve tutacak bir hikâye değildir.
ömrünün sonuna kadar bir kadının kendisi ile neden seviştiğini bilememek kadar kötü bir paranoya daha yoktur şu dünyada. ben bu konuda şanslıyım. güzel kurulmuş, el değmeden kulaklanmış cümlelerim var benim. her yaşanmışlık başına 5 ortalama ile oynayan şiirlerim, laf olsun diye bestelediğim şarkılarım var ve kadınlarım(hayatıma giren kadınlar) seviyorlar bu şeyleri.
hem sonra patlak bir çift kaşım var, eskimiş gözlüklerim, gezinecek yerleri bilen ve neredeyse her birisi başlı başına turist rehberi olabilecek bölge bilgisine sahip parmaklarım...
benim 18 yaşındayken de sahip olduklarım bunlardı ve 28 yaşındayken de sahip olduklarım bunlar ve hatta sanıyorum ki 58 yaşımda da gerçekten sahip olacağım şeyler bunlar olacaklar.
ev mi? kirasını ödediğim sürece bütün evler benim, araba mı? parasını saydığım anda taksiciler ve tüm taksiler benim. ama gerçekte benim olan tek bişey var o da kendimim. gayrısına da ne maddi gücüm yeter, ne de bakış açımın kapsamına girer.
türkiye şartlarında, tabi kişiden kişiye göre değişen durum olsa da, ortalama 1 insanın ömrü boyunca sahip olamadığını, çok toy yaşlarda elde etmiş kişidir. takdire değer. zira kendi elde ettikleri ise.
