evet berkin elvan ölümünün yanında bir hiç olacaktır. orada da küçük çocuklar vardı bilirsiniz. koca savaş alanında, cephelerde tek başlarına ölmek için oradalar idi. annelerinden ailelerinden uzak çocukluğun verdiği korkuyla her ateşlenen silahın, güllenin çıkardığı sese ürküyorlardı cephede. gözleri doluyordu belki onların. çünkü ölürlerse bir daha ailelerini göremeyeceklerdi, kardeşleriyle oynayamayacaklardı. ama napsınlar işte o zamanın şartlarına bakılırsa vatanın sorumluluğunu üstlenmek zorundalardı yaşları ne olursa olsun. savaşa gitmek zorundalardı. tabii savaş olduğu için kafalarına ya da vücutlarının herhangi bir yerine gaz kapsülü ya da plastik mermi isabet etmiyordu. gerçek mermiler isabet ediyordu, ölüyorlardı. savaşın oluşturduğu karmaşada yaralı bir şekilde alacakaranlıkta köşede ölmeyi bekliyordu yardım bekliyordu. limon ya da süt iyi edemezdi onları. çok ağır ilaçların olması lazımdı tabii o ilaçlarda sınırlıydı revirde. lafı fazla uzatmak istemiyorum. berkin elvan'ın eylemde ne aradığı bilinmez ama oradaki çocukların orada ne amaçlar uğruna orada olduğu bellidir. vatanı kurtarmak için! düşmanları püskürtmek için! evlerine gidip ailerlerine doya doya sarılmak onlarla beraber olmak için! oradaki çocuklar belkide silahın kabzasını zor kavrıyordu elleri belki de tetiği çekmekte güçlük çekiyorlardı. tabi o zamanlar yüzünün yarısını kapatacak bez parçası da yoktu. yüzleri ak kendilerinden yaşça büyük düşman askerlerine doğru koşuşturuyorlardı. çocuklara hiç yakışmayan kan onlara da hiç yakışmadı. hepsi her gece yatarken belki de ağlıyorlardı o havadaki silah, gülle seslerinde. şimdi kahraman kim mi? o çocuklar. o çocuklar yaptı bunu. sadece düşmanı geri püskürtmediler. onlar tarafından kendilerine şerefli türk askeri sıfatı aldılar. birçok dünya liderin gözünü korkuttu o çocuklar. ha sizin bir de bu görsel ekmek şovunuz vardı ya. hani onca ekmeği yere koyup duygu sömürüsü yaptığınız. günümüzde o ekmeği bulamayan küçük kalplerin yanında o savaşta yeri geldi onu bile bulamadı o çocuklar. teşekkürler.
