18 değilsede 15 ay yaptım ben askerliğimi, benden sonra giden 2 numara 12 ay yaptı, bu sene 4 numara gidecek 6 ay yapacak.
pek bi numarası yok yani.
askerliğin sana ne kattığı, senin oradan ne alabileceğin az çok belli zaten, profesyonel asker olmayacaksan da uzun uzun vatan hizmetine gerek yok. kısası iyidir.
Babamın 1972 de sscb sınırında asteğmen olarak yaptığı , gayet maceralı yapmış olduğu hizmeti. Contayı yakıp gürcistan tarafına geçen askerler olur tugayda kıyamet koparmış, tesadüfen gebertilmeden dönerlermiş.
114. dönem yedek subay olarak 18 ay yaptım. ilk altı ay bursa personel okulunda geçti. bol bol yürüyüş yapıp okuldaki hamamdan buz gibi akan uludağ suyu ile kaçak duş yaptım, o zamanlar mebzul miktarda her yerde olan gerçek bursa şeftalisinden yedim. okulda koro kurup şeflik yaptım. ayrıca istanbul tahtakaleden 300 liraya davul alıp folklor ekibi organize ettim.
sonraki 12 ay, ankara genelkurmayda daire başkanı rahmetli hava tümgerneral rauf ertaş'ın emir subaylığını yaptım. paşa olmadığını zamanlarda makam aracını çağırıp ankara'da dolaşıyordum. bir seferinde arkadaşımı istasyondan alıp mamak muhabere okulunda er olarak bulunan kardeşini ziyaret etmesi için paşanın makam arabasını talimgahın yanına kadar yanaştırdım ve kardeşini ismen bağırarak yanımıza çağırdım.--tabi bütün bölük apışıp kalmıştı. bereket versin makam arabasını kendime göre kullandırırken hiç yakalanmadan tezkereyi aldim.
ben tulum yaptım.
zaten ohal di... hatta bir kaç kala 40 gün zorla gönderiyorlardı. tam da o sırada eski bir kız arkadaşımdan mektup gelmişti.
çıktım bölük komutanına... dedim bele bele... aha mektup... bu kızın hayatını düzeltmeden gelmem geri. şurda 2-3 ayım var ona da yazık olur.
dedi ulan delikanlı adammışsın... iyi dedi gitme.
herkes 80-100 derken 50-60 demek... herkes 50 derken 3-5-10 demek derin bir nefesti psikolojikman.
sonra bindim otobüse siktirdim gittim ktm ye falan da uğramadan.
zorunlu izine gönderiyorlardı doğuda. o sırada da dış dünyada bir insanın yardımıma ihtiyacı vardı.
çıktım dedim bölük komutanına...
"komutanım walaa bele bele, aha da mektup... gidersem büyük ihtimal dönmem. zaten kalmış iki üç ay, bari bunca zaman boka gitmesin" diye.
hem şaşırdı, hem sen nasıl bir adamsın dedi, hem hak verdi, bir taraftan aferin lan delikanlı dürüst adammışsın dedi... gitmedim izine.
ama o günleri tane tane saydım lan...
geçmişimi şöyle bir düşününce film şeridi gibi... bir evli olduğum 2-3 yıl ve aha bi de bu 18 ay filmin kopuk parçası gibi çizikli siyah kısımlar gibi geçiyor. artık nasıl beyin geriye atmak istediyse.
şimdi dönüp bakıyorum geriye, nasıl yapmışım o kadar zaman.
ama bir şey paylaşayım mı ?
o zaman insanlık vs. vardı,
18 ay içinden yurdun her toprağından, her sınıfından insanla karşılaştım, sohbet ettim.
o zaman cep telefonu yada internet askerde yasaktı !
Bu ulkede 18 ay askerlik yapmis kim varsa toplasinlar ve maresal unvani falan versinler bence. Ulan 18 gun zor dayandim, 18 ay kalsaydim sinirden kendimi sikerdim.
