Hayatımda hiçbir zaman uzun bir insan olmak istemedim. 1.55'lik bir kızım. Ergenliğimde daha kısa kalabilmek için hiçbir spor yapmadım, süt içmedim, belki uzarım diye korkup uyandığım zamanlarda gerinmedim bile. Yani kısalık her zaman bir eksiklik değil bazen tercihtir hatta avantajdır. Ben bu görüşteyim. Yaşlanmayacağımı biliyorum, iri ve kalas gibi görünmeyeceğimi biliyorum, her zaman şirin ve sempatik görüneceğimi biliyorum, dünyada kapladığım küçük alan hafif ve mutlu hissettiriyor. Japon kadınlarını ve erkeklerini beğeniyorum. Dolayısıyla 1.70'lik erkek 1.90'lık kazuletin yanında tanrıdır benim için. Uzunluğun bir artısı yok. ilk defa bu konuyla ilgili bu kadar uzun yazdım ki övündüğünüz görünüşün aslında bazı insanlar tarafından beğenilmediğini hatta itici bulunduğunu bilin. Hadi kaçtım kalaslar, bye.
Yazar burada boyla ilgili sıkıntılarını dile getirmiş. Acaba ne yaşadı da bunu bu kadar sorun etti. Fazla yaşanmışlıkların verdiği doyumsuzluk mu acaba.
