Yapma kardeş daha yaşayacağını nice güzel yıllar var bi derdin sıkıntın varsa cozukmlur elbet hic bir zaman ümidini kaybetme asil o zaman kaybetmiş sayılırsın...
Kardeşim sana hayatın özetini söyleyeyim, 21 yaşındayım ve bir çok defa hayattan ümidimi kestim. Hayatımın en kötü günü dediğim günlerin hep daha kötülerini gördüm. Ve biliyorum gene göreceğim. Ama noluyor biliyor musun, artık anlıyorum. Hayat bu iyi yada kötü yaşıyoruz be. En azından yaşıyoruz. Bir ümit var oluyor yaşadıkça her şeyin düzeleceğine dair. Zaten yaşamak da ümitten başka bir şey değildir.
olur öyle kardeşim, bu normal olduğunun belirtisidir. bu noktada dr.house'dan bir alıntı yapacağım, yaşam berbattır ama ölüm kadar değil. varoluş bunalımı asrın sorunu ama savaşmak gerek!
soyle iclerine bi goz atayim dedim, yirmi saniyeden fazla dayanamadim abi. o ne melankoli o ne hayattan vazgecme durumlari, allahim yarabbim okumak icin zorluyorum, i ih daral geldi fenalastim ve birakmak zorunda kaldim.
isin garip yani, o zamani hatirliyorum da, cidden aci cekiyordum, yazdiklarimin da bu cektigim insanustu acilarin adeta murekkep damlalariyla tarihe kazinmis kutsal birer ispati olduguna inaniyordum. simdi ise o kadar sacma geldi ki inanin okumaya bile tahAmmul edemedim.
ulan o kadar vakti en kotu oss ye harcasaymisim, turkiye derecesi yaparmisim serefsizim. ergenlik ne garip seymis arkadas.
