güzel hayallerdir.
onlarla çok zaman geçirirsiniz.
sizden biridirler.
kurarken mutluluk verirler.
olabileceğini düşünürsünüz.
ama olmayacağını söylerler.
hayatın en neşeli yıllarının yaşandığı dönemlerde kurulan hayallerdir ama emin olun yarısından fazlası çöpe gider.
özelikle 25 inden sonra insan hayata daha bir realist bakar.
ayakları yere basmayan uçarı hayallerdir. o yaşlarda herkes kendinin farklı olduğunu özel olduğunu düşünür. o yüzden hayalleri de sıradışıdı, olağanüstüdür. oysa yaş ilerleyince aynı kişi sıradan bir insan gibi olabilmek için olağan bir gayret sarfeder.
üniversite kazanacaktık, okuyacaktık, sonrasında stressiz bir hayatımız olacaktı,sevdiklerimizle beraber yaşayıp mutlu mesut olacaktık.hayatımda yaşamadığım kadar stresim var,ailemden sevdiklerimden çok uzağım, ne mutluyum ne mesut.kim kandırdı lan bizi.
kısa yoldan sağlam gelirli az riskli bir iş sahibi hayal ediyordum. bu işe sahip olduğumda yaş 27 olmuştu. oku, dirsek çürüt, bin türlü dertle tasa ile uğraş, asgari ücretle iliğine kadar sömürül, kpss'yi kazan, mülakatları atla derken; ömrümden en iyi 10 yılım gitti. sonuç: şaşkın bir yüz ifadesi ve kel bir kafa...
