liseyi bitirip üniversiteye hazırlanırken kurduğum hayallerdir. sadece bir çift göz. ilk gördüğümde uzun uzun baktığım kahverengi, herhangi bir özelliği olmayan bir çift göz. (ilerleyen zamanlarda çokça bahsedeceğim için adı c. olsun) ilginç bir şekilde aşık olduğum ilk kız. uzun süre arkadaşlık yaptığım birisi. halen daha benden başka kimse bilmez, ne aşkımı ne de hayallerimi. ama gariptir ki hiç mutlu olmak yoktu hayallerimde. o zamandan beridir mutlu olmayı istemenin haksızlık olduğunu düşünürüm. hayal kelimesi biraz saçma mı oldu, bilmiyorum! öyle çok duygusal veya romantik birisi değilim ama, bu kızın gözleri aklımdan hiç çıkmadı. tam on sene oldu, halen daha çıkmadı aklımdan.
o seneyi aynı ortamda geçirdiğimiz için şu an resmini dahi çizebilirim. yüzünün her ayrıntısını o kadar net biliyorum ki. belki bana, "ulan mal! konuşsaydın o zaman." derseniz, sadece gülümserim. ben onun yanındayken başka birisiyle dahi zor konuşurdum. o yüzden hala beni terbiyeli birisi olarak bilirler.
bir sene sonra ilk kez sevgilim oldu. ben teklif etmedim, teklifi aldım. hiç düşünmeden evet dediğim anda halen daha onun gözleri aklımdaydı. şu an kendimi çok hain hissediyorum! tam bir sene sürdü ilişkim ve bir sene boyunca c.'nin gözlerinin hayali gözlerimden gitmedi. bu sebepten ötürü ayrıldık zaten. benim hayvan olduğumu düşünebilirsin. bazen ben de düşünüyorum.
ikinci sevgilim sorumsuzluğum sebebiyle ayrıldı benden. çok haklıydı.
sonra da kimseyle beraber olmadım zaten. ama ben hiç vazgeçmedim hayal kurmaktan. 17 yaşımda olmasaydım acaba bu kadar üzerime saplanır mıydı?
ilk kez bundan iki sene önce farkettim c.'nin gözlerinin kaybolduğunu. uzun süre aklıma gelmedi. geldiğinde de beni etkilemiyor, geçip gidiyor. şimdi de öyle oldu aslında. başlığı gördüğümde beni yazmaya sürükleyen 17 yaşımdı. o zamanımdan geriye kalan bir çift göz hayalidir.
genellikle gözü kör olasıca paranın engel koyduğu engellerdir. babam benimle hiç ilgilenmezdi 15 yaşlarımda. sürekli proje çizerdi, evde de ofiste de. bi gün bursa'daki yazlığa gitmeyi teklif ettim 1-2 günlüğüne olmaz işim var dedi. ehliyetim olmadığından, dedim hele bi ehliyetimi alayım şehir şehir dolaşacam amına koyım. 3 sene boyunca böyle söylendim kendi kendime. ehliyeti aldık, aradan yıllar geçti gel gelelim ben ankara-eskişehir arası mekik dokudum o da okul mecburiyetinden dolayı. araba kmde kaç kuruş yakıyor biliyor musun sen?
19 yaşında bir bir suya düşer. size de karşısına geçip izlemek düşer maalesef.
düşünüyorum da her yıl birileri imkansız olmuş benim için. tamamen yönümü, yolumu değiştirmek zorunda kalmışım. ne acı bir durum ama geriye bakmayacaksın derler değil mi? bence bakmalıyız. neler düşleyip nerelerde olduğunu bilmeli insan. nerden nereye geldim görüyor musun demeli yere sağlam basabilmek için.
hayallerini gerçekleştirene ne mutlu tabi. hayata 1 - 0 önde başlıyorlar bence. benim gibi gerçekleştiremeyenler de çıkardıkları derslerle yetişmeye çalışıyor onlara. ya da yeni hayaller kuruyorlar kendilerini mutlu edecek ve bu sefer gerçekleştirebileceği hayaller.
Hayalim bir dünya turu , her gittiğim yerde en az 1 ay kalmak, oralarda yeni arkadaşlar edinmek ve herkesle aynı dili konuşabilmek.
Ayrıca ikna kabiliyetimin çok iyi olmasını da isterdim.
