gayette tabii bir aşktır. aşktır. evet belki 25 yaşında ki işini eline almış, tüm fiziğini oturtmuş, ve ailesinden bağımsız o kadına tutulacağın aşk kadar gerçekçi olmasa da aşktır. ve emin olun ki 17 yaşındaki aşk daha çok heyecan vericidir ve daha tutkuludur. çünkü hiç bir şey bilmiyorsundur aşka dair.
17 yaşındaki arkadaşlara olayı biraz daha açıyım;
muhtemelen götünüze o uhrevi tekmeyi yemediniz, o yüzden bu kadar heyecanlı ve sevinçlisin.
hatırlıyorum da ilk ciddi aşkımı 17 yaşındayken yaşamıştım, daha doğrusu 15 yaşından beri aynı kişiye aşıktım ama aptallığımdan mıdır bilemem o zamanlar açılamamıştım. son sınıfa gelip de aşkım daha da alevlenince açılma kararı aldım, her zaman belli ediyordum onu sevdiğimi. davranışlarımla olsun, çözdüğüm soruyu sırf onu yakından bir daha görebilmek, sesini daha yakından duyabilmek için tekrar çözdürmek olsun vs. zaman geldi geçti, mezuniyet zamanı geldi açıldım tabi aldığım 14 bardak absolut vodka'dan sonra. reddedildim. o gün denedim birkaç kere daha,yine olmadı. sonra bıraktım, vazgeçtim. ama hala düşünürüm onu, çevremdekiler ondan nefret ettiğimi düşünse bile bir lafına bakar her şey.
özet: 17 yaşında aşk vardır ve çocukluk aşkından sonra yaşanan en güzel şeydir. sevgiler.
insan, 17'sinde duygularının heyecanlarının sevinçlerinin ve aksi şekilde üzüntülerinin de doruğundadır herşeyde olduğu gibi. bir insan, bu yaşta tamamiyle duygularıyla hareket etmesiyle ün salmış olduğu halde hatta adına -delikanlı- dendiği halde nasıl olur da ona aşık olamaz denilir ki?
17 yaşında yaşanılan aşk uçarıdır. heyecan vericidir. evet, mantıksızdır belki. evet saçmadır hatta ve hatta belki kısa zaman sonra bitecektir. ama o hissedilen duyguya aşk denilmemesi ayıp olur.
22-23 yaşlarında yaşanılan aşklara benzemez elbette. o kadar oturaklı, gerçekçi ve mantıklı olmayabilir. ama adı aşktır. insanlar 55-60 yaşında geldikleri zaman bile -çoğu insan onlara işleri çoktan bitmiş gözüyle- bakarken aşık olup evlenebiliyorlarsa, 17 yaşında her duygusu taze, hayatta acı yaşamamış, 'hayatının baharında, en güzel yıllarında', duygularının önüne set vuramayan insan nasıl aşık olamaz!
ben, 17-18 yaşlarında kaçıp evlenmiş insanlar tanıyorum. siz tanımıyor musunuz sanki? bırakın allasen. onlar ne hissederek kaçıp evlendi? büyüklere saygının aile bağlarının çok daha önemli olduğu yıllarda o insanlar 16-17 yaşında, çoğumuzun 'ergenlik' adını verip dalga geçtiğimiz yıllarda şuan bile hiçbirimizin göze alamayacağı büyük bir risk alıp kaçtılar! aşk için. sevgi için.
siz bunlardan sonra, nasıl olur da bir insan 17 yaşında aşık olamaz dersiniz?
olur. hemde öyle bir olur ki...
yeni yeni kendinizi tanımaya başladığınızdan hiç bitmeyecek sanılan aşktır. aradığınızı buldunuz ve onla bir ömür boyu ayrılmayacak birlikte olacak gibi bir fikrine kapılırsınız. fakat sonra saçma olduğunu anlarsınız. fakat hissettirdikleri yine de güzeldir.
1. sınıfta sınıfın en çalışkan yavrucağına muhakkak aşık olunacağı için ilk aşk olamayan aşktır. Son olunacağına şüpheye yer bırakmadan inanılır. Bazı ergenler acı çekmeye özendiğinden durumu olduğundan daha ağır melankoliye de sokabilirler. Zamanı geldiğinde bu aşk da herşey gibi sahibini terk eyler yahut sahibi onu terk eder.
güzeldir de arada kalır insan. hele de gerçekten çok seviyorsanız, keşke bir on yıl sonra falan karşılaşsaydık, diye içinizden geçirirsiniz. çünkü, birçok örneği olmasına rağmen, insan 17 yaşında ilişki yaşadığı biriyle ömrünün sonuna dek birlikte olmak istemez. birgün ayrılacağınızı bilirsiniz ama istemezsiniz de.
başladığı an çok heyecan veren, gözlerin başka bir şey görmediği aşktır. lakin yaş 20 ve üstünü bulduğunda, bu ilişki şans eseri devam ediyorsa bile taraflardan birinin gözleri açılacak ve o taraf ilişkiyi bitirme yoluna gidecektir.
"...şimdi bakıyorum da çok değişmişsin.
hala meleksin, iyisin. daha çok güzelsin.
ama içki içiyorsun arkadaşlarınla filan.
açık giyiniyorsun be kızım.
kıskanırım ben seni böyle, olmaz yapamayız!..."
