bir zamanlar herkes böyle düşünürdü. bende dahil. ergenliğin verdiği bir şey işte. yarın ne olacağını bilmeden hayallere dalıyoruz ama öyle olmuyor. büyüyünce anlıyor insan. çocukluğun verdiği şeyler. bu arada yukarıdaki yazarın çocuk odası bakan arkadaşları çok komiğime gitti. 17 yaşında çocuk odası bakmak nedir.
böyle tanıdığım 2 çift var. biri kuzenim liseden tanıştığı kızla şu an nişanlılar tam 7 yıldır birlikteler. ikinci tanıdığım bizzat kendi sınıfımdan. lise 3 ün başlarıydı çıkmaya başladılar sene 2012. şu an evliler çocukları var. yani olur mu olur burada önemli olan karakterler aşk diye bir şey olmasa tanıdığım kişiler 3-5 ay çıkıp ayrılırlardı ama gerçek sevgiye ulaşan var ki kaç yıldır birbirlerine sadakat ile bağlılar. herkes bunu başarabilir mi günümüzde özellikle çok çok az. herkes konacak başka çiçekler varken neden birinde durayım kafasında o yüzden ilişkiler kısa sürüyor.
