sonra psikolojik rahatsızlığı olan gençlerimiz neden var diye soruluyor. adam akıllı genç (gençten kasıt 18 yaş altı) yok, var olan da çevresi yüzünden içine kapanık, istediğini yapamıyor veya iyi imkanlara sahip değil. belki de kafasında neler dönüyor, belki de varoluşsal depresyon sahibi bu çocuk. düşünülmüyor işte. bunlar pırıl pırıl gençler aslında. diğerleri de parladığını zanneden kömür parçası gibi. cıstık cıstık müzik açıp orada burada karı kız kesmeler. özellikle de beykoz yakınlarında. beton yığınları yine sorun değil ama bu çocuklar hem birbirlerini bulamayacak kadar uzak ve bu yüzden yalnızlar, hem de çevresinde kötü alışkanlıklar kapabileceği çok büyük unsurlar var. ki bu unsurlar da çoğunlukla kendi yaşlarındaki gençler. velhasıl kelam, tutsa bir daha bırakmayacak erkektir. türkiye'de normal karşılanır ama değildir. böyle giderse aklı kötü senaryolarla dolup, "yaşamamın ne anlamı var ki?" diyip, kendi hayatına son verebilecek çocuktur. ve bunlar hep toplumun suçudur. çünkü hep dışlamışlardır bu çocuğu. o çocuğun katili kültür ve toplumdur.
doğaldır. insanlar sürekli karşı cinsle küçük yaşta iletişim kurmaya çalışırlar. Küçük yaşta sevgili olmak vs bunlar saçmadır. Düzeyli bir ilişki her zaman çok daha iyidir.
