17 yaşındaki bir liselinin olgunlaşması oldukça zordur.
bunların çeşitleri vardır bir de; kendini bilmiş gibi konuşurlar, artistlenirler ama sonradan kendilerini salak gibi hissederler.
kendini ağır abi sananları da mevcuttur bunların. sürekli haklı haksız karşısındakine bok atarlar, ben biliyorum, ben ediyorum ve onun yaşadıkları o kadar ağır şeylerdir ki, biz bunun acısını bilemeyiz!
ergenusların en tehlikeli dönemidir bu.
bunun farkina varamayip kendisiyle dalga gecen büyüklerinden daha akilli olabilir. hayir yani olgun oldugunu düsünen ergen kendini 30 yasinda adamla mi kiyaslar? cevresindekilerle kiyaslar, yasitlariyla kiyaslar. hey allam.
ps: ergenim. olgun ya da akilli oldugumu da sanmiyorum ne yazik ki.
bu da bir şey mi? ben çevremde 15 yaşında hayatın anlamını çözdüğünü sanan ergenler görüyorum, çok feci bir durum. sen nesin, ne yaşadın ki, noldu sana da sen olgunlaştın?
hayattaki bütün acıları tattığını, bütün zorluklarla yüz yüze geldiğini sana kişidir.
dertleri; aşk acısı, babasından aldığı harçlığın yetmemesi, arkadaşları arasında kendini kabul ettirme çabası, ilgileniyorsa dersleridir.
üniversiteden bihaberdir, işsizlikten. daha annesi babası ölmemiştir belki de, onların acısında bihaberdir. bir yuva kurmaktan, evlenmek için eş seçmekten bihaberdir, evlendikten sonra hayatını bir düzene oturtmaktan, evin her türlü giderinden, doğacak bebeğinden bihaberdir.
çok dertlidirler, hayat onları olgunlaştırmıştır bu yaşta.
günümüzdeki 17 yaş, malın dingilin önde gidenidir. var olan popüler müzikler, filmler, diziler, kitaplar her şey bunun göstergesi. boş yere kasmayın sığır sürüsü koşarak geliyo.
