* güz gülleri gibi olmaktır, hiç bahar yaşayamadan başkalarının baharlarını kurtarmak için çabalarken o başkaları tarafından idam edilmektir.
(bkz: erdal eren)
sanığın yaşının büyütülüp 18 yaşına getirtildiğinde, idam edilmek kolay olacaktır. ah gençlik, öyle uçup gidiyor ç.ocuğun ellerinde. ölenler ölüyorda, yaşayanlar kahraman oluyor güzelim memlekette.
edip akbayram boşuna dememiş büyü diye; boşuna kurşuna dizmemiş satırları...
"Büyü de baban sana, büyü de büyü
Acılar alacak yokluklar alacak büyüde baban sana
Büyü de baban sana, büyüde büyü
Baskılar işkenceler, kelepçeler, gözaltılar, zindanlar alacak
Büyü de baban sana, büyü de büyü
Acılar alacak yokluklar alacak büyü de baban sana
Büyü de baban sana, büyü de büyü
Büyüyüp te onyedine geldiğinde babana sana idamlar alacak... "
ülkesinin bağımıszlığı ve onuru için, ülkesindeki mandacı ve sömürgeci işbirlikçilerle mücadele eden, yaşı küçük yüreği ve vatan sevgisi büyük fidanların kaderi.
zekeriya önge isimli er çatışmada ölmüştür ve erdalın öldürdüğüne dair kesin bir kanıt yoktur. fakat olmuştur, evet bir gecede bir insanın yaşını 18 yapanlar, olmayan şeyden de pekala kanıt yaratabilirler değil mi? yazık ki bu moron insanlar için hayatından olmuş bu kişiye onun cesaretinin c'sini gösteremeyecek olan, bilgisayarın karşısına yayılarak ahkam kesenler tarafından terörist deniyor.. korktular evet işte budur! o kadar acizler o kadar kompleksliler ki 17 yaşındaki çocuktan korktular!
onu aralarına alanlar da yargılanmalıymış! ahah bak sen! asılmadık, işkence edilmedik kim kaldı daha!
madem bir çocuktu ne işi var örgütte mörgütte değil mi? hakılısınız.. haklısınız.. 17 yaşındaki bir gencin esas işi karı kız peşinde koşmaktır değil mi.. şimdikilerin yaptığı gibi.
başı dik bir şekilde ölüme tilili çekerek ölümsüzlüğü seçen erdal erenler onlar kağıtta büyüttüler yaşını korkuları hale benliklerinde kendilerini kendi kurdukları anayasayla güvenceye aldılar, paşa paşa ölümü bekliyorlar, ama shakespare nin sözü duyuluyor kulaklarda
korkaklar hergün ölür
cesurun ölümü bir defa da...
hala kavgamızda yaşayan binlerce erdal olabilmek ne mutlu sana, inancın inancımızdır, yaşasın tam bağımsız gerçekten demokratik türkiye...
senin yaşında iken senin gibi olmayı beceremeyenler seni ölümsüzleştirenlerin yetiştirdiği kişilerdir, ancak burda yine inancımıza ışık tutan marx'ın sözleri geliyor akıllara...
kapitalizm kendini yok edecek silahları üretmekle kalmıyor onları kullacanak insanları da yaratıyor, proleterya yı.
bırak korkmaya devam etsinler, yaşları on yedi de kahramanlaşanlar her geçen gün büyüyor...
Buraya ilk geldiğim zaman kendimi çok yalnız hissettim. Çok kederliydim ve bana anlayış gösterilmesini bekliyordum. Bu olmadı. Sadece vücutları benim kadar kotu berelenmiş binlerce başka insan gördüm. Bana bir numara verildi ve "trafik kazasından ölümler" bölümüne gönderildim. Kazanın nasıl olduğu önemli değil. Avarelik ediyor, hızlı gidiyor çılgın hareketler yapıyordum. Hatırladığım en son şey çok yavaş ilerleyen yaşlı bir kadının önüne geçtiğimdi. Sonra bir çarpışma sesi duydum ve müthiş bir sarsıntı hissettim. Her yer cam ve çelik parçaları ile dolmuştu. Bedenimin sanki içi dışına çıkmıştı. Birisi haykırıyordu. Bu galiba bendim. Sonra birden uyandım. Etraf çok sessizdi. Bir polis memuru başımda duruyordu. Derken bir doktor gördüm. Bedenim paramparçaydı. Her tarafım kan içindeydi. Bir suru yerime cam parçaları saplanmıştı. Çok tuhaftı, çünkü hiç bir şey hissetmiyordum. Ay yy, durun neden o çarşafı yüzüme örtüyorsunuz? Ölmem mümkün değil. Daha henüz 17 yaşındayım. Bu gece bir kızla randevum var. Önümde upuzun bir hayat var. Daha ben ne yasadım ki? Hayır, ölmüş olamam. Sonra beni uzun bir çekmeceye yerleştirdiler. Ailem beni teşhis etmeye geldi. Neden beni böyle görmek zorunda kaldılar? Neden, annem hayatında başına gelen en zor şeyi yasarken onun gözlerine bakmak zorundaydım? Babam birdenbire ihtiyarlamış gibiydi. Sorumlu kişiye, "Evet bizim oğlumuz" dedi. Cenaze töreni çok garipti. Bütün akrabalarım ve arkadaşlarım tabutumun yanına geldiler ve bana hiç görmediğim kadar üzgün gözlerle baktılar. Arkadaşlarımın bazıları ağlıyordu. Lütfen birisi beni uyandırsın. Beni buradan çıkarın. Annemi ve babamı bu kadar üzgün görmeye dayanamıyorum. Büyükannem ve büyükbabam o kadar bitkinler ki yürüyemiyorlar. Kız ve erkek kardeşlerim hayalet gibi dolaşıyorlar. Herkes bir şaşkınlık içinde. Herkes beni dinlesin. Kimse buna inanamıyor. Ben de inanamıyorum. Lütfen beni gömmeyin! Ben ölmedim! Benim daha yapacak çok şeyim var. Tekrar gülmek koşmak istiyorum. Lütfen beni toprağa vermeyin. Tanrım, sana söz veriyorum, bana bir şans daha verirsen, dünyanın en dikkatli sürücüsü ben olacağım. Tek istediğim bir şans daha verilmesi. Lütfen tanrım, daha 17 yaşındayım...
büyü de baban sana büyü acılar alacak
yokluklar alacak büyü de baban sana
büyü de baban sana
bitmez işsizlikler açlıklar alacak büyü de baban sana
büyü de baban sana büyü de büyü
baskılar işkenceler kelepçeler gözaltılar zindanlar alacak
büyü de baban sana büyü de büyü
büyüyüp de onyedine geldiğinde baban sana idamlar alacak
geride kalanlara böyle şarkılar yazdıran olay.
eski bir arkadaşım çok söylerdi bunu hey gidi günler hey...
bir de mustafa pehlivanoğlu vardır, o da 17 yaşında mahkemesi bitmeden asılmıştır. ama çok dile getirilmez çünkü sağcıdır, asılması iyi olmuştur değil mi?
12 eylülün sanki solcuları asmak için yapıldığı sanan zihniyet yaşadıkça bu ülkede ne demokrasi olur ne başka bir şey.
bu ülkede 4 kere asker müdahalede bulunmuştur, hepsinde de sağ iktidarlar vardır.
mustafa pehlivanoglu 17 yasinda degil, 22 yasinda asilmistir. sagci veya solcu olmasi idamin hakliligi icin gerekce degildir.
insanlari yanlis manuple etmek sag iktidarlardan kalma bir gelenek olmali...
--spoiler--
kalpte kurşun ilmek boynunda dünkü çocuk ölüm karşısında hep çocuk kalacaklar büyümeden birer tabutta ama yaşıyorlar gülüyorlar annelerinin rüyalarında...
--spoiler--
mustafa pehlivanoğlu ile ilgili olarak neden böyle yanlış bir bilgilendirmenin yapıldığına bir anlam verilemeyen üzücü durum.*
aşağıdaki linkte pehlivanoğlu'nun yaşı doğrudan mezartaşından hesaplanabilir ve 22'dir.
