türk spor tarihinin en öenmli günü.o gün bir cok gs linin hayatındaki en onmeli günlerinden biridir. macı amcamlarda baya kalabalık bir kısımca izlemiştik. o zamanlar henüz 10 yasındayım.ancak 10 yasında olmama ragmen suan ki his duygu hepsi o yasımda fazlasıyla mevcuttu o macta.
mac basladı bizimkiler bir pres bir oyun harika ümit verici. arada arsenal in gelistirdigi yürek hoplatan ataklar. ve arif in sac bas yoldurdugu pozisyon.(hala izledigimde derim ulan yanında hakan bombos atsaydın ya ona:D ) sonra hakan ın direkten donen topu ,adams on bomboos kaleye yukarı diktigi top.ve uzatmalar içimde bir bomba var sanki 30 dk lik omru var.heycandan içeri koridorlarda gezdigim dakikalarda soyle bi içeri girip maca biraz bakayım dedigim anda tam kapıdan giricekken henry nin kafasının taffarel in kurtardıgını gordugumde kapının onune yıgılmıstım. oyle bi hava vardı ki sanki mac penaltılara gitse kupa yı kesin alıcaz havası vardı. hagi kırmızı goruyor. bülentin omuzu cıkıyor capone ümit sakat sakat oynuyor.dakika 117 arsenal kendi kose bayragından tac kullanırken fatih terim aslanlarına ileri cıkın preees!! diye bagırıyor 4-5 futbolcu birden baskı yapıyor.işte gs nin bu büyük basarılara imza atması su ufacık olayda saklıdır. neyse ki mac bitiyor. ve penaltılar.ergün ilk penaltıyı atınca spikerinde dedigi gibi evet aslında bekledigimiz gol buydu sevinci. sonra sonra kacan penaltılar ve son penaltı.kafamın tavana carptıgını hatırlıyorum amcamlar beni yukarı atıyor .sonra yere cakılıyorum .(kimin umrunda:D) eve gidiyoruz her yer sarı kırmızı mahser i kalabalık denir ya onu orda gordum. tabi mac onceside var holiganların leeds macından kalan acıları ancak derslerini gene veriyoruz. işte boyle bir gün dü 17 mayıs 2000..hani bazı fb liler derler ya ulan herseydede sunu diyosunuz işte o yasadıklarımızın yüzde 1 ini yasasalar ne demek istedigimizi anlarlarda neyse bir tek uefa mı? ama futbol nankör o zamnalr yaptıklarınız dünya da 1. sıraya cıkmanız simdi kimse tarafından umursanmıyor gerci o zamnalarda umursamıyorlardı ama saygı duyulması lazım.enteresan olan şimdi uefa muhabbeti acıldıgında bunları diyen fb liler o zaman ben gs yi desteklemiştim nede olsa türk takımı diyorlar.(o sene leeds dortmundvs vs formaları bayagı bi satmıs ülkemizde işin garibide bu ya:D)neyse alışkınız.. hala bu yapılanların yüzde 10 unu kim yaptı ki.. ve unutmayın bu ülkeye bir avrupa kupası daha gelecekse bunu gene galatasaray yapacaktır..
--spoiler--
maç bitti mersin adnan menderes bulvarında konvoya çıktık. ilk çıkanlardan biri olduğumuzdan henüz caddeler araba dolmamış, hızlı gidebiliyoruz. önümüzdeki araba yola aniden çıkan bir motorsikletliye çarptı. adam bir tarafa motor bir tarafa uçtu. herkes durdu adamın yanına koştuk. motorluya çarpan adam adama yaklaştı iyi olup olmadığına baktı. motorlu adam zar zor ayağa kalktı. sonra ona vuran adama sarıldı. kupa bizim kupa bizim diye ağlamaya başladı. ikisi uzun süre sarıldılar. sonra hep beraber halaya başladık.
bir fenerbahçeli olarak taraftarıyla en çok çekiştiğimiz, en çok kavga ettiğimiz kulüp olmasına rağmen galatasaray'a minnettar olmama neden olan gündür. galatasaray'la çok dalga geçtim, yazarlarla çok tartıştım hatta bugünden sonra da dalgama devam edeceğim ama bugün nerden estiyse aklıma o tarihi akşam geldi.
2000'de galatasaray uefa kupası'nda finale yürürken, geçtiği her turdan sonra okulumuzun hademesi andımızdan önce mikrofonu eline alır ve dünkü maçın sonucunu söyler ardından da gsli öğrenciler de alkış tutardı. içten içe sinir olmama neden olurdu bu. 11-12 yaşındayım zaten, türkiye'yi avrupada temsil etme muhabbetine falan aklım ermiyor. galatasaray'ın her geçtiği turdan sonra o hademenin maçın skorunu söylemesi ve galatasaraylı arkadaşlarımın sevinçleri bana batıyordu. aylar bu şekilde geçti ve sonunda galatasaray finale yükseldi. bende de bir değişiklik oldu en az fenerbahçe kadar kanım kaynadı galatasaray'a. baktım ki beşiktaşlı babam galatasaray taraftarı kılığına girmiş, trabzonsporlu komşumuz en büyük galatasaray diyor, ''ben de destekleyeceğim ulan'' dedim ve nihayet final günü geldi.
maçı ailecek bizim evde seyrediyoruz. amcamlar, kuzenler, bizim aile ve rahmetli dedem. maçın başlamasına yakın rahmetli odasına doğru giderken babam; ''baba nereye gidiyosun maç başlayacak'' dedi.. ''izlemeyeceğim'' diye cevap verdi hasta fenerbahçeli dedem. aile şaşırdı ama bir şey diyemedi. evet, hasta fenerbahçeli dedem maçı izlememişti ama fenerbahçe aşkını aşıladığı torunu, yani ben, inanılmaz bir heyecanla maçı beklemeye devam ettim.
ve maç başladı. taktik, teknik olarak pek bir yorum yapamıyorum tabii. sadece kaçan pozisyonlarda yerimden zıplıyorum. oda dumanaltı olmuştu. amcam ve babam sigara üstüne sigara yakıyor, yengem ve annem de çayları tazeliyordu. neyse öyle böyle geçti maç ve penaltılara gelindi. o anki hislerimi anlatmam mümkün değil. 40 yıllık galatasaraylıdan daha çok galatasaraylı hissediyordum kendimi. o küçük ellerimi yukarı kaldırıp dua bile ediyordum..
kader anında popescu topun başına geçti. amcamla babam ayakta, ben de ufacık boyumla ortalarından kafamı uzatmış, ellerimi bağlamış televizyona bakıyorum. popescu.. popescu geliyor vurdu ve gol.. o an dünya benim oluyor.. koltuklara tırmanıp tekrar geri atlıyorum. babamın omzuna çıkıp, ondan amcamın omzuna atlıyorum.. annem ve yengeme bakıyorum ikisi de gözyaşlarını gizlemeye çalışıyorlar.. sonra babam beni kollarımdan sarsıyor ''kazandıkk.. kazandıkk oğlum'' diyor ve o da ağlamaya başlıyor.. ben de dayanamayıp ağlamaya başlıyorum. kuzenin getirdiği bayrağı alıp balkona fırlıyorum ve ''cim bom bom! cim bom bom!'' diye bağırıyorum bir yandan da ağlayarak..
tarihi bir geceye tanıklık etmiş olmanın gururuyla geçiyor o gün..
maçtan yaklaşık 2 ay sonra dedem vefat ediyor. mezarı başına gidip bildiğim duaları okuduktan sonra içimden ''bana kızma dedecim sadece o gün galatasaraylıydım ben'' diyorum ve mezarı başına bir çiçek bırakıp, yanağımdan süzülen gözyaşıyla birlikte oradan ayrılıyorum..
işte bir fenerbahçeli gözüyle 17 mayıs 2000'in anlamı budur. o gün kazanılan ve o günden sonra kaybettiğimle birlikte aradan 11 yıl geçti fakat anlamı hiçbir zaman değişmedi..
ulan annem ile entry girmek istemiyorum ama yine de engel olamıyorum.
babam benim hem mühendis, hem siyasetçi, hem de müteahhitti. yani yüzünü zor görüyordum. o zamanlar rahmetli olmayan annem, hem annem hem babam olmuştu bir nevi. günün büyük bir bölümünü onunla geçiriyordum. neyse. o gün evet 17 mayıs 2000 günü, babam işi gücü bırakıp maç izlemeye gelmişti. çünkü bütün türkiye bu maça kilitlenmişti.
babam, yenileceğiz ama olsun. buraya kadar gelmek bile çok büyük başarı diyip duruyordu. ben o zamanların vermiş olduğu fanatiklikle maçı izliyor ve alacağız diyordum. annem çakmadığı futboldan sırf bir aradayız diye zevk alıyordu. ben, artık ayağa kalkmış koltuk yastıklarını top niyetine kullanıyordum. acayip heyecanlanmıştım. sürekli yüreğimiz ağzımıza geldi. ama en sonunda penaltılara kalabilmiştik. işte popescu'nun o golünden sonra bütün aile birbirimize sarıldık. ama hemen değil. çünkü ben, duvarları yumruklamakla, babam ağlamakla, annem ise bizi izlemekle ve sevincimizden dolayı o da sevinmekle meşguldü.
17 mayıs 2000, benim hayatımın en mutlu günüydü. gerek bütün ailenin birlikte olması, gerek annemle izlediğim son maç, gerekse galatasaray'ın uefa kupasını alması... hiç unutmayacağım bu tarihi.
11.yaşına girecek olan futbolda türkiyenin tek avrupa kupası .yok galatasaraylıların uefa kupası varmış evet var yazıyor bir tarih hadi sen de yaz böyle bir tarih.
galatasaray ya da fenerbahçe ya da x, y, z diye bölünmeye sebep olmaması gereken, aksine tek bir çatı altında herkesi kucaklayan türkiye'nin biricik avrupa kupası'dır. o kadroya selam olsun.
11 yıl once türk bir takımın yenilgisiz uefa kupasını kaldırmasının yıl donumudur. biz daha iyisini yapana kadar en iyisi bu sloganını kendısıyle anılmasına yol açan galatasaray takımıdır.
--spoiler--
2000 yılında bu başarılarından dolayı UEFA tarafından o yılın Eylül ayında Millenium Kupası ile ödüllendirilen ve kupası Franz Beckenbauer tarafından verilen Galatasaray, ayrıca Uluslararası Futbol Tarihi ve istatistikleri Federasyonu tarafından yapılan "Dünyanın en iyi futbol kulüpleri" istatistik çalışmasında, 2000 Ağustos ayının en iyi takımıolarak gösteridi ve o yılın sonunda dünyada yılın en iyi takımı oldu.
--spoiler--
türk futbolunun hatta türk sporunun en önemli günlerinden biridir. bir fenerbahçeli olarak her zaman bugüne saygılı olmuşumudur ve bugünü özel kılan herkese gıpta ile bakmışımdır ancak bence "niye daha başka günleri özellişteremedik ya da özelleştirimediler ?" sorusu bugünden daha önemlidir.
bazılarının da hep dediği gibi "bizim uefa kupamız var".
kimileri için acı ama gerçek. kazanamadığı lig şampiyonluğunda bile şaşırıp sapıtan insanların olduğu ve bu insanların tuttukları takımın başkanının şuursuzca "tesadüf" dediği bir kupamız var.
her sene bugün duygusal entry giriyorum bu başlığa ama bu sefer sevgili ali dürüst' ün sözlerini yazmak istedim;
"fenerbahçe bize karşı aldığı galibiyetlerle iftihar eder, biz ise fenerbahçe' yi yendiğimiz zaman seviniriz, avrupa başarılarımızla iftihar ederiz".
