ben ağlar ağlamaz başladı o korkunç şiddet.
bir yutkunlukla şahadetimizi getirdik sallanıyoruz.
tepemızden uçak geçiyor sanırdım annem beni alır korurdu.
sokağa döküldük. birkaç bina yıkılma sesleri geliyordu. kulağımıza..
o ses kesildikten sonra başladı insan çığlıkları..
enkaz altında kalan insanlar geldi aklımıza bırak onlar atsın çığlıkları hiç kesilmesin...
kesilince korkardık.. bağırsınlar istedik..
en altında kalan insanları kurtarabilmek umudu için...
nuran benim en yakın arkadaşımdı. bal rengi saçlı, hep gülümseyen bir kadın. ışıl ışıl... hani şu insana umut veren, gülünce gözlerinin içi gülen kadınlardan. nuran'ın gölcük'te asker olan eşiyle problemleri vardı. boşanmamıştı ama ayrı yaşıyordu. ankara'da bir sigorta acentesi açmış, kızıyla beraber yaşıyordu.
beni en son aradığında '' bugün yanıma gel, burayı kapatıp eşimin yanına dönücem'' demişti. çok sevinmiştim. yediğimiz yemekte umutlarından, kızı için istediklerinden bahsetmişti. çok mutluydu. ve bir kaç gün sonra da kızıyla beraber gölcük yoluna düşmüştü.
artık yok benim canım arkadaşım, güleryüzlüm, sırdaşım..
fihristte numarası var, kendisi yok. o küçük ve güzel aile yok artık.
Haarp sonucudur.. Akabinde Ecevit zehirlenmiş.. Akepe oluşturulmuş recep başa geçmiştir. Türkiye için hazırlanan parçalanma harekatının ilk halkasıdır.
cia ürünüdür.
dedelerimi, amcalarımı, yengelerimi kaybettiğim gün. aslında kendimi bile zor bulmuştum, koskocaman bir evin duvarlarının altında... annem, teyzelerim, dayilarim hepsi enkazin altında, herkesin dilinde tek cümle; allahim ne olur yardım et.
Memleketimin acı günü. Enkazdan 5 tane akrabamın çıktığı gün. O enkazdan çıkan teyzemin oğlunun 3 ay sonra bir okul çıkışı servisten inerken arkadaşına kar topu atıcam diye arabanın altında kalıp öldüğü günü hatırlatıyor bana.
20 yaşında iken bursa da şiddetini fazlasıyla hissettiğim, sabahına orada acı çeken, yardıma muhtaç insanlara, altımda araba olmasına rağmen yardıma gitmek yerine gamsızca çeşme ye tatile gittiğim acı gün.
şimdiki aklım olsa yanınızda olurdum, ne olur beni affedin!
