Tam 10 yıl önce babamın beni kucaklayarak binanın dışına götürdüğü saattir. Küçük olmama rağmen o anki cehennem gibi saatleri hissetmiştir. Ölenlere allah'tan rahmet, yakınlarına baş sağlığı diliyoruz.
apartmandan kaçmaya çalışırken babannemin kapının önünde beni yakalayarak çıkmamı engelleyip beni ısrarla kıbleye çevirmeye çalıştığı an. deprem korkusu yetmedi, bir de kıyamet korkusu eklemişti üstüne canım babannem.
tam o sırada beni dışarı sürükleyen anneme bağararak beni neden uyandırıyorsun dediğim ve de bir yandan ayakkabımı bağlamakta ısrarcı olduğum kötü zaman.
yaz tatilinde olup, erken kalkmaktır. dışarı çıkp taso oynarken bigün önce, bi gün sonra evde kalıp sabahtan akşama televizyonu izlemek, bir yandan dua edip bir yandan şükretmektir. küçücük ellerle ekmeğe uzanamamakktır. yemek yiyememek ama yine de televizyonu kapatmayı aklından bile geçirememktir. biraz da toz pembe bir hayatınız varsa yaşınız o an o saniye kaç olursa olsun, yediğiniz lokmanın boğazından aşağı inmediği ilk andır. deprem bölgesinden sağ kurtulmuş, ama sadece bedenini kurtarabilmiş, hikayelerini, arkadaşlarını, annesini babasını belki, belki yarın seni seviyorum diyeceği ilkokul aşkını kaybetmiş bir arkadaşa sahip olmaktır. onun için üzülmek. ona destek olmaya çalışmak bildiğn kısıtlı sayıda kelimeyle. omzuna ilk defa dokunmaktır birinin, ağlamasın diye. sonra da "ağla rahatlarsın" demektir ilk defa birine. destek olmak için eve gitmemektir. sınavdan kötü not almaktır o üzülmesin diye. en sevdiğin dizi varken televizyonda, o istedi diye dışarı çıkmaktır. donmaktır dışarda, kıçın buz tutuncaya kadar elerin mos mor oluncaya kadar dolaşmaktır.
17 ağustos 1999 saat 03:02 artık bir çok insan için hayatın çok farklı olduğu andır. duaların ardından şükredilen, neden denilen sonra tekrar şükredilen, hayatı, hayatları değiştiren andır.
depremi istanbul'un çok az hasar gören,eski istanbul fatih'inde yaşamış biri olarak,ölen,yaralanan ve psikolojik olarak etkilenen arkadaşlarla beraber ağladığım günlerden 11 yıl öncesi.tüm komplo teorilerinin gerçeklik payı olduğunu idrak etmemin 11 yıl öncesi.
(#1016585) ; bazı şeyleri hatırlamak için,ve "...." dan sonraki kısımda yaşanan olaylarda parmağı bulunan orospu çocuklarının üzüldüklerini gördüğümüzde elimizden geleni ardımızı koymamamız için.
Öyle bir gece düşünün ki gece iyi geceler deyip öptüğün annen, küs olduğun arkadaşın, kapinin önünde uyuyan köpeğin ertesi sabah yaşıyor olmayacak. Umarım günün birinde tekrar yaşanmaz. ölenler nur içinde yatsın.
Deprem olmuşsa ne olmuş diye hede hödö yazan zıpçıktılar ve öküz aleyhisselamlar, bakın bi entrylere o depremde yakınlarını kaybetmiş ve hala acı çeken hala korkuları olan kaç tane insanın acısına ve anılarına saygısızlık ediyorsunuz ? Rahatsız oluyorsan gelip yazma bu başlığa lan o zaman it.
https://galeri.uludagsozluk.com/r/1151535/+
Adapazarında doğmuş, büyümüş birisi olarak yürek yakan o fotoğrafı atıyorum.Elveda adapazarı yazısını görmüş bireyler olarak bize her veda hafif geliyor. Ölenlere rahmet diliyorum.Bir daha yaşanmaması dileğiyle..
yakınımı kaybetmedim, yaşamadım üstelik 7 yaşındaydım ama haberlerden izlediklerim duyduklarım ailemin tepkileri hepsi aklımda kalmış ve üzerinden 17 yıl geçmiş, bu tarih gelince içim kötü oluyor. kendi acım gibi yas bürüyor kalbimi.
Allah korusun. yetkililerin önlem alacağı yok, Allah korusun. bir daha yaşanmaması temennileri, yaşayanlara geçmiş olsun dilekleri, kayıpları olanlara başsağlığı diliyorum.
