yazıma konu olmuş bir otobüs numarası
Kaygılı bir gecenin sabahı,
Dirhem dirhem Rahmet yağmurlarının altında uyandım
Yüzüme vurduğum su ile ayılmaya çalışırken
Aynada ki yansımamdan bir soru ile karşılaştım..
Bu soruyu duymayalı epey zaman olmalı ki
Duyduğum zaman diz kapaklarım yerle birleşikti
Bir ağırlık nezdinde Gök iki omuzumun arasında sıkışıvermişti..
Evet bu soru ağır gelmişti...
AşıK'mısın? Sen
1,618 numaralı otobüsle şehrin cadderinden geçerken
Bu devrik soru, boğazımda düğümlenmiş haykıramadığım,
Gizli Öznelerin gölgeleri arasında duygularıma her vuruşunda
Artık anlamalıydım...
Evet ben bir Aşığım....
Aşığın Hali bir başka ya, Aşık severse ölmez asla
Ölümsüzüm
Ruhlar senfonisinde Rabbimin merhametiyle berrak bir melodiyim..
Yeri geldiğinde aciz bir bir bedeviyim..
AşK sadece yar'da değil..
Ben bu AşK'a Anneme saygı ile başladım
Babama içten bakışlarla yaklaştım
Dostlarımın sırlarıyla dolandım,
Yaratılan her varlığa Kalbimle adandım..
Yani...
Henüz sen yokken,
Yani...
Sen gelmeden,
Ben senin için hazırlanmıştım..
Yüzündeki her kıvrımı şeffaf bir tuala dökmek içindir
Sana hayran hayran bakışım.
Evet sana Aşığım...
Onure edilecek bütün duygular
Baştan yazılacak bilinen bütün kavramlar
Güzelliğin çehresi değişmişken gözlerinde
Kimsenin bilmediği
Kimsenin hissedemeyeciği
Tek Heceli
iki Can'nın birleştirdiği
Yeni bir AşK yaratılacak..
1,618 numaralı otobüsten inerken
Bir Cümle Biledim kalemimin ucuyla...
