hayatın henüz başlamadığının farkında olmayan ergen söylemidir. üniversiteye geçince anne, babası okul aile birliğine bağış yaptı diye sınıf geçemeyecektir. belki bir dersi üç, beş kere alacak ama yine de geçemeyecektir. bakması gereken çocukları veya eşi yoktur. para kazanmak zorunda değildir. ödemesi gereken faturaları, kirası veya kredi borcu yoktur. annesi sabah kahvaltısını, akşam yemeğini önüne koyar, önünden alır. tek yapması gereken "çarpık" diye yakındığı düzenin derslerine çalışıp, geçmektir. yarın, öbür gün iş hayatına atıldığında çarpık diye yakındığı düzeni değiştirecek, hiç değilse değiştirmeye çalışacak olanın kendi olduğunun bile farkedemeyecek kadar kafasını farklı şeylere yormakla meşguldür oysa ki. hakikaten ne zor(!) 16 yaşında olmak. okula git, ders çalış, başka yapılması gereken iş yok. yorar(!) bu tempo adamı.
