bundan bir kaç hafta önce tatil için gittiğim memleketimde amcamın oğlu yusufa ( sekiz yaşında ve konuşmayı yeni yeni söküyor) gece birlikte soba başında yatarken (evet bizim oralar baya soğuk) komiklik olsun diye felsefik bir kaç cümle söyliyim dedim. '' hayat dedim yusuf çok çok zor. bi vurup uzatıyo bi kaldırıp seviyo'' karşılığında ise beni gülme krizine sokan cevabı aldım. hiç şorma gizemli abi habu yaşıma geldim zamanın naşıl geçtiğini anlayamadım'' ba ba ba
ergendir normaldir. geçecektir fazla kendisini sıkmasındır.
ne diyordum kaç yaşına geldim, hala arada bunalıp, bu lafları ediyorsam, 16 yaşında hayatı tanımaya çalışan insan tabiki bıkacaktır.
keza bir şeyi öğrenmeye çalışmak, yaşamaktan daha zordur, daha sıkıcıdır.
face de gırla kaynayan gereksiz insanlardır. ama suç onlarda değildir. eğitim sisteminde ailerinde. resmen erkekler kız kız kızlarda erkek arkadaş diye gesziyorlar. kendilerini geliştirme kitap yabancı dil kültür sanat lafından bi haberler.
sonra da bu ülke niye böyle oldu? daha dur bu ergenler büyüdüğünde görün cümbüşü...
beyinsiz ergenlerden sadece biridir. olan anneye olacak. kadın vicdan azabı çekecek. neyse çocuğada allah rahmet eylesin diyelim bari. ota boka sızlayan vicdanım bunlara sızlamıyor işte.
hayata şans vermeyen insandır zira daha 16 yaşındadır. ne çabalamıştır ki daha ne kadar uğraşmıştır? biraz zamana ihtiyacı vardır fakat farkında değildir. bilseydi önüne fırsatlar çıkacağını veya yarın sabah uyanamayacağını.. kıymetini bilirdi belki aldığı nefesin..
