babanın kendisinden nefret eden evladına söyleyebileceği, birkaç cümlesi olabilir. tabi onu terkedip gitmediyse, onu yüzüstü bırakmadıysa. mesela;
bak çocuk,
sen bu dünyaya gelmemiştin, ben genç bir adamdım. seviyordum anneni. birbirimizi seviyorduk. gezdik eğlendik filan ilk önce sonrada aşkımız daimi olsun diye evlendik. işte günler geçti, aşkımızın meyvesi olan sen dünyaya geldin. ulan ne sevinmiştim o zaman anlatsam inanmazsın. neyse ilk emekleme çabaların ilk baba diyişin sanki az önceymiş gibi aklımda. sen hasta olunca sanki bende hastaymışım gibi hissediyordum.ulan senin iyiliğin için kendimden bile vazgeçerdim. yavaş yavaş büyüyordun gözlerimin önünde.benim tabirimle eşşek kadar oluyordun. neyse okula filan başladın. artık dünyayı anlayabiliyordun. etrafında neler döndüğünü çözebiliyordun. ben sana mesafeli duruyordum, sert davranıyordum. sen bu durumdan pek hoşnut değilsin biliyorum. kimse hoşlanmaz böyle bir durumdan. ama evlat şunu bil ben babayım, sevgimi dolaylı yollardan göstermem gerek. çünkü seni dünyanın katı kurallarıyla yüzleştirmem gerek. sana bu dünyanın pembe bir rüya olmadığını göstermem gerek. çünkü dünya fani ömür kısa. ve haliyle ben bir süre sonra bu hayattan göçüp gideceğim. sen kalacaksın tek başına. işte o tek başına kalan ömründe ayakta kalabilmen için bu sertlik, bu mesafe, bu cezalar, bu küfürler. sen iyi bir hayat sür diye. hani senin nefret ettiğin kulak çekişler, şamarlar o yüzden. vurduğum her tokatta sanıyormusun ki benim içim rahat, sanıyormusun ettiğim küfürleri içimden gelerek mi ediyorum, asla. çünkü seni seviyorum kerata. sen beni sevmeyebilirsin ama ben seni damarımdaki kandan, içtiğim sudan, aldığım nefesimden çok seviyorum. ister geri kafalı de ister gaddar, istersen benden nefret et bu böyle devam edecek. ve sadece senin iyiliğin için. seni seven baban.
