ben ülkeye cep telefonunun geldiği günü hatırlarım. sonrasında turkcellin çekip, ucuz telsimle takla attığımız günleri. aveanın devreye girmesini, nispeten ucuzluğu, daima çekmeyen şebekeleri.. hepsini hatırlarım ben. senin gibi full çeken telefonlara, ucuz tarifelere doğmadık ki biz.
zordu lan. ucuz diye aldığın gsm hattıyla, 1000 km uzaktaki sevgilinle bölük pörçük konuşmak zordu. o sana "seni çok özledim" derken senin "çok sinirliyim üzerime gelme" deyu anlaman ve "herhalde adet döneminde. ben bi şey yapmadım ki amına koyim" demen çok çok zordu.
buna direnen adamlar oldu. bol paradan, sevgilisizlikten, istikrar nedeniyle vazgeçmemekten ötürü aynı hattı, ısrarla kullanmaya devam eden adamlar oldu.
y-2, y-3 deyu kaydettiğim adamlarla dolu telefon rehberim. ama sadece, tüm mağrurluğuyla, yalınlığıyla x diye kayıtlı adamlar da var bugün.
ben buradan onları tüm saygımla kucaklıyorum. ciddi bir direniş lan bu!
o olsa olsa bir babadır. oturaklı insandır. değişimden hazetmez. ilk taşındığı evde emekli olana kadar oturur kiracı olarak. emekli olduktan sonra kendi evine çıkar. taşınmayı da sevmez yani. kumanda hep elindedir. gözlükleri kafasında. 'sigarayı bırak artık bey..' laflarına pek aldırmaz. 'sen sus hanım.. kolay mı bırakmak öyle..' der. ha böyledir ama o telefon rehberinde toplasan bir elin, yok iki elin, hadi abartmayalım el- ayak parmakları toplamını geçmez adam sayısı. kayıtsız da bir o kadar vardır. kaydedemez zira. nasıl mesaj yazılır, onu da bilmez. babadır işte...
