evdeydim çok şükür. dışarı çıkmayı da hiç düşünmedim. banane siyasal islamcıların it dalaşından diyerek kılımı kıpırdatmadım. sabaha karşı jet sesinden balkon camı kırıldı. küfrederek kırık camları topladım, bizi bu duruma düşürenlere bela okuyup sabahı ettim.
Sahilde bira içiyordum. Garson gelip "abi erken kapatacağız" dedi ne alaka lan dedik, mekan dolu, millet cıvıl, hayırdır?
Tvyi gösterdi, baktık köprüde tank var amk... Tamam aslan biz de kalkalım çok içmişiz zaten dedi arkadaş... Vedalaştık arkadaşlarla, Arabaya bindim, hatun aradı, terör saldırı olacakmış dedi, eve git dedi, ne terörü amk tank var desim, derken ileride jandarmayı gördüm, çevirme yapıyordu. Kapattım telefonu, muameleye aldılar, kimliği verdim, ehliyeti sormadı başçavuş, evinize gidin asker hükümete el koydu dedi, ne diyon abi dedim niye? Öyle kardeşim bas git dedi. 5 km gittim yine çevirme... Abi dedim az önce çevirdi sizinkiler, tamam kardeş ver kimliğini bakalım dedi. O da aynı, bu sefer bununla biraz muhabbet çevirdim, nedir ne değildir öğrenip anneme gittim. Tam salona girdimde trt'de bildiri okunuyordu.
Babamın yüzüne baktım, bembeyaz... Baba dedim bu ne? Allah sonumuzu hayır etsin oğlum dedi, gitti yattı.
Sonumuz hayır mı oldu şer mi göremedik henüz... Allah harbiden sonumuzu hayır etsin.
Bu amınakoyduğumun hacı hoca takımını azdırıp, kudurtup tepemize sıçırttınız, şimdi de utanmadan arlanmadan milleti sokağa döküp yediğiniz boku sivillere temizletiyorsunuz diye sövüyordum.
evde yatıyordum. uykuya dalmak üzereydim. eşim koşarak " ... darbe oluyor darbe , kalk kalk" diye bağırdı. hemen televizyona kitlendim. hesaplarıma baktım herkes " darbeyse de s.çtık değilse de" tarzında şeyler paylaşıyordu.
ablam aradı,ağlıyordu "eniştemin başbakanın evinin önüne gittiğin" söyledi.
kendisi hamile olduğu için daha da hassastı haliyle. eniştem ona kartlarını, hesap numaralarını, şifrelerini falan tek tek bırakıp, vedalaşıp gitmiş.
o uyku sersemliğiyle algılayamadığım için uzunca vaktimi ablamı yatıştırmak için harcadım. sonra sokaktan sesler yükselmeye başlamıştı çoktan. eşim çıkıp gitmek istedi bırakmadım. korktum açıkçası. kimin nereye , niye gittiğini de anlayamadım . tekbirler, selalar, susmayan telefonlar.
bir yanda sevinenler bir yanda sinirlenenler, heyecanlananlar...
hayatta önem verdiğim nadir şey varsa o da insanın yaşama hakkı'dır.
açıkçası olayların nerelere gideceğini tahmin edemedim. meclisi bombalanırken gördüm. ölenlerin olduğunu duydum. trt 'de de spikerin rehin alınışını izledim, gözlerindeki korkuyu gördüm. iktidar yanlısı değilim ama o gece tabiki de halkı destekledim. bilanço çok ağırdı. çok çok ağırdı. özellikle gece yarısı uykularından kaldırılıp , öldürülen polis okulu öğrencilerine çok üzüldüm.
