çoğu kişi gibi evdeydik. sonra cb darbe girişimini eniştesiden öğrenip, telefondan canlı yayın ile bizi sokaklara davet etti. sonrasında olanları televizyon takip ettik, sabahta zaten darde girişimi bitirildi. işte her şey o andan sonra başladı tüm şovlar, her yere 15 temmuz şehitleri ve gazileri adları vermeye, anı parası diyen binlerce paradan atatürk'ü kaldırmalar.
askeri hava üssüne yakın olan evimden, uçakların her an kafamıza değeceği hissini yaşayarak, gece okunan selaya anlam veremeyip, o sesten korkarak, meclis bombalandığında camların kırılacağını sanıp, anksiyetemin ayyuka çıktığı dakikalarda, telefonumdan kendi kıraş oynuyor idim.
ben gülenci değilim, o yüzden kimse benim dışarıda sahte kalkışmaya sahte direniş göstermemi bekle memeli. bir de uçan memeli. ama en tatlısı, gezi sırasında kaçan memeliydi <3
askerden izinli olarak ankarada idi ve ankamall yakınlarına atılan bombanın 2 saat öncesinde tam o bölgedeydim. ertesi gün birlikten izinler iptak diye kesin emir geldi. fakat uçak seferlerinin iptal olması nedeniyle iznimi doldurup döenebildim.
anadolunun garip bir yerinde kamp atmıştık. derken darbe oldu dediler, biz de abiler çok içti de zom oldular sandık. oysa gerçekten de istanbul bi garip olmuş. neyse geldi geçti işte her şey gibi o da.
bir işim dolayısıyla sadece 2 günlüğüne ankara'ya gitmiştim. kaldığım yer olayların tam içinde tbmm civarlarındaydı. önce şansımı sikeyim dedim. sonra gece boyu oturup neden izlanda'da doğmadığımı sorguladım. hala ara ara sorgularım.
