her türlü fikre saygılıyım. iki tarafta da değilim, tam ortasındayım diyebilirim.
Ancak daha ne kadar birbirimize düşeceğiz? fikir ayrılıklarını kavga gürültüye çevirenler kemalist olsun şakirt olsun nurcu olsun devrimci olsun benim gözümde hiç fark etmez. hepsi en basit ifadeyle kalın kafalıdır.
oysa ki fikir ayrılığı güzeldir, birbirinin yanlışlarını görüp düzeltmeye çalışmak ne güzeldir. ancak ota çiçeğe savaş çığırtkanlığı yapanlara asla saygım yoktur, azalarak yok olsunlar. fikirleri tabii.
açıkçası pek bir savaş değil. daha çok şakirtin biri öpülmüş tavuk gibi başlık açıyor, öyledir böyledir diyor, sonra hiç beklemeksizin yenisini açıyor.
insan düşünmeden edemiyor; mitolojiye inanılan dönemde zeus'u takmıyorlar lan diye kendini bu kadar yırtan adam var mıydı acaba?
demek ki kemalistler pek bir yakmış canını.
olsun, maklubenin yoğurdunu azıcık fazla koyar, geçer...*
